Przylądek Flissingski
Ten artykuł od 2014-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Przylądek Flissingski (ros.: мыс Флиссингский) – przylądek w Rosji, na Nowej Ziemi. Jest najbardziej wysuniętym na wschód miejscem w Europie. Na starszych mapach topograficznych notowano drobną wyspę nieco na północny wschód od przylądka, aktualne zdjęcia satelitarne nie potwierdzają jej istnienia.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Atlas_van_Loon_Nova_Zemla.jpg/300px-Atlas_van_Loon_Nova_Zemla.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Cape_Flissingsky%2C_Russia%2C_Sentinel-2_satellite_imagery%2C_20-JUL-_2017.jpg/300px-Cape_Flissingsky%2C_Russia%2C_Sentinel-2_satellite_imagery%2C_20-JUL-_2017.jpg)
Przylądek Flissingski został odkryty w 1596 w czasie wyprawy holenderskiej (w poszukiwaniu północnego przejścia do Indii) której dowodził Willem Barents. Wkrótce po okrążeniu przylądka statek ekspedycji wmarzł w lód, członkowie załogi byli zmuszeni do zejścia na ląd (na mapie z Atlas van Loon sporządzonej z użyciem wyników ekspedycji Barentsa na końcu zbadanego wybrzeża są przedstawione wmarznięty statek Barentsa oraz dom, w którym ekspedycja spędziła zimę). Po spędzeniu zimy zbudowali dwie łodzie i ponownie okrążając przylądek udali się w drogę powrotną. W czasie tego powrotu Barents umarł na brzegu zachodnim wyspy Północnej Nowej Ziemi (przylądek Flissingski jest punktem wschodnim tej wyspy).