Psalm 45
Psalm 45 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. W Septuagincie psalm ten nosi numer 44.
Ogólne informacje
edytujPsalm 45 jest zaliczany do dzieł przypisywanych Synom Koracha. Nagłówek określa ten utwór jako pieśń miłosną (szir jedidot). Możliwe, że była to pieśń weselna z okazji zaślubin króla[1]. Ze względu na słowa o córce Tyru (45,13) niektórzy wiążą ten psalm ze ślubem Achaba z Izebel[2].
Treść
edytuj
W tekście podmiot liryczny opisuje kosztowny strój narzeczonej (45,9–10;14–16). Udziela też oblubienicy porad dotyczących postępowania wobec swojego męża (45,11–13)[1]. Literacko bliski wydaje się być hymnom. Wiele mówi się o kontrowersjach związanych z tym psalmem. Septuaginta otworzyła możliwość do mesjańskiej interpretacji tego psalmu[3], mesjańsko interpretuje go jeden z targumów[2]. Zdanie w wersecie 7 Tron Twój, Boże, na wieczne czasy można przetłumaczyć Tron Twój, to tron Boży[1]Ang.: Your throne is everlasting like that of God. Za: C.S. Rodd: Psalms. W: The Oxford Bible Commentary. John Barton, John Muddiman (red.). New York: Oxford University Press, 2001, s. 380. ISBN 978-0-19-875500-5.. Pierwszą interpretację podziela autor Listu do Hebrajczyków (Hbr 1,8) tłumacząc ten fragment w odniesieniu do Chrystusa. Według tej interpretacji treść psalmu można odczytać posługując się kluczem zaślubin Chrystusa z Kościołem (Ef 5,24, Ap 19,7)[3].
Ciekawostki
edytuj- Wersety 14–16 - zawierają opis ceremonii zaślubin z księżniczką z obcego kraju[3].
- zapomnij o domu ojca swego (45,11) – zawarcie małżeństwa przez kobiety hebrajskie wiązało się z przeprowadzeniem do domu swojego męża[3].
- Pouczenie – wyraz znajdujący się w nagłówku dwunastu psalmów[4]. Odnosi się głównie do świadomości spraw duchowych i egzystencjalnego losu człowieka[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c K. Farmer, Księga Psalmów, druga (Ps 42–72) i trzecia (Ps 73–89), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. W.R. Farmer, Warszawa, 2001, s. 719.
- ↑ a b C.S. Rodd: Psalms. W: The Oxford Bible Commentary. John Barton, John Muddiman (red.). New York: Oxford University Press, 2001, s. 380. ISBN 978-0-19-875500-5.
- ↑ a b c d Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1186.
- ↑ Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1165.
- ↑ Uczyć(się), Nauczać, Pouczać, [w:] Słownik Antropologii Nowego Testamentu, B. Widła, Warszawa, 2003, s. 287.
Bibliografia
edytuj- Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. Farmer W. R., Verbinum, Warszawa 2001.
- Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Święty Paweł, Częstochowa 2009.
- Słownik Antropologii Nowego Testamentu, Widła B., Vocatio, Warszawa 2003.
