Punkt trwałego więdnięcia
Punkt trwałego więdnięcia, współczynnik trwałego więdnięcia, PTW, PWP – zawartość wody w glebie, przy której rośliny trwale więdną. Więdnięcie to ustępuje jedynie, gdy zawartość wody w glebie wzrośnie. Jeśli susza jest długotrwała, prowadzi do śmierci rośliny[1]. Wartość PWP jest zależna od gatunku rośliny i właściwości fizycznych gleby. Dla różnych typów ekologicznych roślin mieści się w granicach od -1 do -4 MPa[2][3]. Trwałe więdnięcie następuje, gdy potencjał wody w glebie jest niższy od potencjału w roślinie i woda nie może być dalej pobierana[2].
Wyróżnia się[4]:
- PTWR (WTWR) – punkt (wilgotność) trwałego więdnięcia roślin – 4,2 pF
- CHWR – całkowite hamowanie wzrostu roślin – 3,7 pF
- PHWR – początek hamowania wzrostu roślin - 2,8 pF
Symbol pF oznacza wartość logarytmu dziesiętnego z wartości ciśnienia ssącego gleby, wyrażanego w centymetrach słupa wody (zob. roztwór glebowy)[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Szweykowska Alicja: Fizjologia Roślin. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 1997, s. 51. ISBN 83-232-0815-8.
- ↑ a b Kacperska Alina: Gospodarka wodna. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 192-227. ISBN 83-01-13753-3.
- ↑ red. Kozłowska Monika: Fizjologia roślin. Od teorii do nauk stosowanych. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2007, s. 148-151. ISBN 978-83-09-01023-4.
- ↑ Właściwości wtórne – właściwości wodne. [w:] Materiały dydaktyczne UWr; Właściwości fizyczne gleb [on-line]. www.zgf.uni.wroc.pl. [dostęp 2012-06-15].
- ↑ Renata Bednarek, Helena Dziadowiec, Urszula Pokojska, Zbigniew Prusinkiewicz: Badania ekologiczno-gleboznawcze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 237. ISBN 83-01-14216-2.