Rówienkowa Turnia
Rówienkowa Turnia, dawniej Zachodnia Rówienkowa Turnia (słow. Rovienková veža, Západná Rovienková veža, niem. Westliches Rovinkihorn, węg. Nyugati-Rovinki-szarv, 2272 m n.p.m.[1]) – szczyt w głównej grani Tatr, wznoszący się nad doliną Rówienki (Rovienková dolina) i Doliną Staroleśną (Veľká Studená dolina). Od Graniastej Turni (Hranatá veža, 2261 m) oddzielony jest Graniastą Przełęczą (Vyšné Rovienkové sedlo, 2235 m), a od Krzesanego Rogu (Kresaný roh, 2305 m) – Rówienkową Przełęczą (Rovienkové sedlo, 2230 m).
 Graniasta Turnia, Rówienkowa Turnia i Krzesany Róg | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2272 m n.p.m. |
| Wybitność |
42 m |
| Pierwsze wejście |
30 sierpnia 1906 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′08″N 20°09′34″E/49,185556 20,159444
| |
Poniżej uskoku południowo-zachodniej grani schodzącej ku Graniastej Przełęczy znajdują się: Rówienkowa Szczerbina i Rówienkowy Ząb.
Nazwa pochodzi od Doliny Rówienek. Na Rówienkową Turnię nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Najdogodniejsze wejście nieznakowane (nieco trudne) jest od Graniastej Przełęczy.
Pierwsze znane wejścia:
- latem – Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 30 sierpnia 1906 r.,
- zimą – Arno Puškáš i towarzysze, 3 marca 1955 r.
Przypisy edytuj
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Bibliografia edytuj
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
