RGB

model przestrzeni barw
To jest wersja przejrzana, która została oznaczona 22 paź 2024. Na przejrzenie oczekują zmiany w szablonach lub plikach, które są zawarte na tej stronie.

RGB – jeden z modeli przestrzeni barw, opisywanej współrzędnymi RGB. Jego nazwa powstała ze złożenia pierwszych liter angielskich nazw barw: Rred (czerwonej), Ggreen (zielonej) i Bblue (niebieskiej), z których model ten się składa. Jest to model wynikający z właściwości odbiorczych ludzkiego oka, w którym wrażenie widzenia dowolnej barwy można wywołać przez zmieszanie w ustalonych proporcjach trzech wiązek światła o barwie czerwonej, zielonej i niebieskiej[1] (zob. promieniowanie elektromagnetyczne).

Addytywne mieszanie barw
Sześcian kolorów RGB
Piksele RGB (czerwony-zielony-niebieski) w telewizorze typu LCD: po prawej – zbliżenie pokazujące kolory pomarańczowy i niebieski, po lewej – jeszcze większe zbliżenie pikseli tworzących te kolory

Z połączenia barw RGB w dowolnych kombinacjach ilościowych można otrzymać szeroki zakres barw pochodnych, np. z połączenia barwy zielonej i czerwonej powstaje barwa żółta. Do przestrzeni RGB ma zastosowanie synteza addytywna, w której wartości najniższe oznaczają barwę czarną, najwyższe zaś – białą[2]. Model RGB jest jednak modelem teoretycznym, a jego odwzorowanie zależy od urządzenia (ang. device dependent), co oznacza, że w każdym urządzeniu każda ze składowych RGB może posiadać nieco inną charakterystykę widmową, a co za tym idzie, każde z urządzeń może posiadać własny zakres barw możliwych do uzyskania.

Model RGB miał pierwotnie zastosowanie do techniki analogowej, obecnie ma również do cyfrowej. Jest szeroko wykorzystywany w urządzeniach analizujących obraz (np. aparaty cyfrowe, skanery) oraz w urządzeniach wyświetlających obraz[3] (np. telewizory, monitory komputerowe).

Definiowanie kolorów

edytuj

Zapis koloru jako RGB często stosuje się w informatyce (np. palety barw w plikach graficznych, w plikach html). Najczęściej stosowany jest 24-bitowy zapis kolorów (po 8 bitów na każdą z barw składowych), w którym każda z barw jest zapisana przy pomocy składowych, które przyjmują wartość z zakresu 0–255. W modelu RGB wartość 0 wszystkich składowych daje kolor czarny, natomiast 255 – kolor biały. W rzadszych przypadkach stosuje się modele z inną liczbą bitów na każdą ze składowych (np. po 9, 10, 12 lub 16), co daje dużo większe możliwości przy manipulowaniu kolorem.

W składni HTML można podawać kolory RGB na różne sposoby, w tym korzystając nawet z ustalonych nazw (np. Black, Gold, Red). Natomiast numerycznie najczęściej korzysta się z zapisu szesnastkowego, opisując każdą składową dwiema cyframi od 0 do F.

Na przykład dla koloru tła:

  • kolor czarny: style="background:#000000;"
  • kolor khaki: style="background:#F0E68C;"
  • kolor biały: style="background:#FFFFFF;"

przy czym dla par powtarzających się cyfr można stosować zapis skrócony, np.:

  • kolor żółty to #FFFF00 lub #FF0.

Składowe można podawać również w zapisie dziesiętnym, np.:

  • kolor czerwony: style="background:rgb(255,0,0);"

...a nawet procentowo, np.:

  • kolor czerwony: style="background:rgb(100%,0%,0%);"

są to jednak metody mniej popularne.

W składni wzorów matematycznych Math (LaTeX) kolory RGB można podawać na dwa sposoby:

  • \color[RGB]{#,#,#} – z wartościami składowych od 0 do 255 w postaci liczb całkowitych,
  • \color[rgb]{#,#,#} – z wartościami składowych od 0 do 1 w postaci ułamka dziesiętnego.

Indywidualny numer koloru

edytuj

Każdy kolor RGB posiada indywidualny numer. W przypadku zapisu 24-bitowego (8+8+8) korzysta się ze wzoru:

 

gdzie każda ze składowych     i   przyjmuje wartość od 0 do 255, ale jest pomnożona przez inną potęgę liczby 256  

W sumie jest wtedy   różnych kolorów, zawierających się w przedziale  

Na przykład:

Mnożnik Wartość składowej
           
             
             
             

W ten sposób numer koloru czarnego wyniesie:

 

i analogicznie numer koloru białego:

 

który jest równoważny liczbie wszystkich kolorów pomniejszonej o 1, gdyż nadawanie numerów zaczyna się od zera:

 

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jankowski 1990 ↓, s. 223–224.
  2. Jankowski 1990 ↓, s. 228.
  3. Jankowski 1990 ↓, s. 18, 227.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj