Rada Pracy i Obrony

Rady Pracy i Obrony (ros. Совет труда и обороны) – jeden z najwyższych organów RFSRR, następnie ZSRR, który zaczął działać w warunkach wojny domowej i interwencji wojskowej. Odpowiedzialna za zarządzanie rozwojem gospodarczym i obroną, kierowała działalnością resortów i branż.

b. siedziba budynku Rady Pracy i Obrony ZSRR w Moskwie, obecnie mieści Dumę Państwową Federacji Rosyjskiej

Rada została powołana w kwietniu 1920 przez zmianę nazwy Rady Obrony Robotniczo-Chłopskiej (Совет рабочей и крестьянской обороны). W grudniu 1920 otrzymała status prawny Komisji Rady Komisarzy Ludowych RFSRR. W 1923, w czasie formowania Rady Komisarzy Ludowych ZSRR, Radę Pracy i Obrony RFSRR przekształcono w Radę Pracy i Obrony ZSRR. Ta ostatnia została zlikwidowana dekretem Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR w dniu 28 kwietnia 1937, a jego funkcje zostały przeniesione na Radę Gospodarczą i Komitet Obrony Rady Komisarzy Ludowych ZSRR.

W 1921 przy Radzie powołano Państwową Komisję Planowania (Государственная общеплановая комиссия - Госплан).

Siedziba

Ostatnia siedziba Rady mieściła się w wybudowanym w latach 1932-1935 przy ul. Ochotny Riad 1 (Охотный Ряд, дом 1). Następnie zajmowały go Rada Komisarzy Ludowych ZSRR, Rada Ministrów ZSRR, Komisja Planowania ZSRR, obecnie — Duma Państwowa Federacji Rosyjskiej.

Przewodniczący

• 1920—1924 - Włodzimierz Lenin
• 1924—1926 - Lew Kamieniew
• 1926—1930 - Aleksiej Rykow
• 1930—1937 - Wiaczesław Mołotow

Bibliografia

• K.G. Fiedorow: Союзные органы власти (1922 – 1962 гг.), Gosiurizdat Moskwa 1963
• Совет труда и обороны при Совете Народных Комиссаров СССР и подведомственные учреждения. guides.rusarchives.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-22)].
• Совет труда и обороны