Ratusz w Umeå
Ratusz w Umeå – neorenesansowy budynek w szwedzkim mieście Umeå. Ratusz został zbudowany w miejsce poprzedniego ratusza, który spłonął w pożarze miasta w 1888. Budynek został zaprojektowany przez architekta ze Sztokholmu, Frederika Olausa Lindströma. W swoim nowym planie miejskim Lindström umieścił nowy ratusz przy brzegu rzeki z fasadą skierowaną na południe w stronę przystani na rzece Ume.
 Ratusz widoczny od strony rzeki Ume | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Rådhustorget |
| Typ budynku |
Ratusz |
| Styl architektoniczny |
Neorenesans holenderski |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1890[1] |
Położenie na mapie Västerbotten  | |
Położenie na mapie Szwecji  | |
 63°49′30″N 20°15′46″E/63,825000 20,262778
| |
Historia
edytujPierwszy ratusz
edytujW XVII wieku Umeå posiadała niewiele publicznych budynków: kościół, szkołę i ratusz[2]. Ratusz znajdował się na północy Rådhustorget (Placu Ratuszowego)[3] i był miejscem posiedzeń sądu i administracji miasta[2]. Budynek nie posiadał żadnych pięter i był wyposażony w trzy okna po stronie Rådhustorget i wysoki czterospadowy dach ze szczytem, wykończony latarnią[3].
Drugi ratusz
edytujPodczas III wojny północnej miasto zostało parokrotnie spalone przez Rosjan. Po zawarciu pokoju w Nystad w 1721 zbudowano nowy ratusz na północy Placu Ratuszowego[4]. Nowy ratusz posiadał jedno piętro z małą wieżą z zegarem wybijającym godziny. Na parterze znajdowała się tawerna i loch. Na pierwszym piętrze znajdowała się sala balowa i mniejsza sala spotkań[4] Zachodnia część budynku posiadała dwa pokoje, które były wykorzystywane w celach edukacyjnych[5].
Trzeci ratusz
edytujNowy, większy, jednopiętrowy ratusz został zbudowany w 1814 na północy Placu Ratuszowego. Główna fasada była skierowana na południe. Budynek został zaprojektowany przez Samuela Enandera[6]. Według szwedzkiego prawa budowlanego z 1776 budynki publiczne powinny być budowane z kamienia, jednakże Umeå została zwolniona z tego wymagania i nowy ratusz został zbudowany z drewna[6].
Na parterze znajdowała się miejska piwnica, pokoje licytacyjne i izba zatrzymań. Na piętrze znajdowały się duża hala, pokoje do rozmów i atrium po wschodniej stronie i hala magistratu miasta po zachodniej stronie[6].
Nowy projekt
edytujW połowie XIX wieku rozwój gospodarczy w Umeå pozwolił na renowację miejskich budynków. Ratusz został wyposażony w białą boazerię, a fasada otrzymała sześć pilastrów zaprojektowanych w stylu doryckim[7]. W 1880 do ratusza przeniesiono stację telegrafową[8].
Czwarty ratusz
edytujFredrik Olaus Lindström, który w latach 1889-90 zaprojektował kościół farny, został poproszony o zaprojektowanie nowego ratusza w Umeå. Lindström, projektując, inspirował się holenderskim neorenesansem, który pozwalał na pewną asymetrię[9]. Większość wież miała różne wysokości i kształty. Fasada, natomiast, została zbudowana z czerwonej cegły. Portale, zabezpieczenia okien i inne detale zostały zbudowane wykorzystując lekki piaskowiec. Z powodu cięć w budżecie, część budynku została wybudowana wykorzystując tańsze materiały, jak żeliwo pomalowane farbą olejną w pasującym kolorze[10].
Ogromny nacisk położono na okolice ratusza. Wybudowaną nową esplanadę prowadzącą z ratusza na północ oraz pobliski park zlokalizowany przy brzegu rzeku[11].
Popiersie Gustawa II Adolfa
edytuj
Pomiędzy ulicą Storgatan (szw. dosł. Ulica Wielka) i schodami do południowej części ratusza znajduje się popiersie Gustawa II Adolfa, założyciela miasta Umeå. Popiersie wykonane zostało z brązu i umieszczone na granitowym cokole. Na cokole znajduje się medalion z monogramem GARS (Gustavus Adolphus Rex Sueciae). Popiersie zostało wykonane przez artystę Otto Strandmana, a całkowita wysokość popiersia wynosi około 3 metry. Statua została odsłonięta 20 sierpnia 1924 podczas obchodów trzystulecia istnienia Pułku Piechoty Västerbotten Armii Szwedzkiej[12].
Wnętrze
edytuj-
Korytarz wejściowy od strony placu Rådhustorget -
Schody na piętro -
-
Przypisy
edytuj- ↑ Umeå kn, UMEÅ 6:2 (F.D. RÅDHUSET) RÅDHUSET, UMEÅ. Riksantikvarieämbetet. [dostęp 2014-04-01].
- ↑ a b Eriksson (1975), s. 37
- ↑ a b Eriksson (1975), s. 19
- ↑ a b Eriksson (1975), s. 38
- ↑ Eriksson (1975), s. 55
- ↑ a b c Eriksson (1975), s. 40
- ↑ Eriksson (1975), s. 42
- ↑ Eriksson (1975), s. 103
- ↑ Eriksson (1975), s. 171
- ↑ Eriksson (1975), s. 173
- ↑ Eriksson (1975), s. 143
- ↑ Sculpture Guide Umeå. Västerbottens konstförening, 2006, s. 30–31. ISBN 978-91-631-8462-8.
Bibliografia
edytuj- Karin Eriksson, Studier i Umeå stads byggnadshistoria : från 1621 till omkring 189 [PDF], Umeå: Umeå universitetsbibliotek (Biblioteka Uniwersytetu w Umeå), 1975, ISBN 91-7174-000-7 (szw.).