Reguła OZI – reguła, według której silne rozpady mezonów związane z nieciągłymi liniami kwarkowymi są tłumione. Została sformułowana po raz pierwszy przez Susumu Okubo, George’a Zweiga i Jugoro Izukę w latach 60. XX wieku[1][2][3].

Wiąże się z faktem, że bieżąca stała sprzężenia (siła oddziaływania, która mimo że jest nazywana stałą, zależy od energii) oddziaływań silnych maleje dla wysokich energii.

Ta reguła sprawia, że lekkie stany czarmonium i bottomonium (lżejsze niż odpowiednio dwa mezony D i dwa mezony B) są stosunkowo trwałe, gdyż mogą się rozpadać tylko w ten sposób. Powoduje też, że mezon φ rozpada się raczej na parę kaonów niż na trzy piony, mimo że ten drugi rozpad odpowiada większej różnicy masy i jest preferowany ze względu na czynnik przestrzeni fazowej[4].

Przypisy

edytuj
  1. S. Okubo, Phys. Lett. 5, 1975 (1963).
  2. G. Zweig, CERN Report No.8419/TH412 (1964).
  3. J. Iizuka, Prog. Theor. Phys. Suppl. 37, 38 (1966).
  4. Donald H. Perkins: Wstęp do fizyki wysokich energii. Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 100-104, 122-123. ISBN 83-01-14246-4.