Rejon pustomycki (ukr. Пустомитівський район) – dawna jednostka administracyjna Ukrainy, a wcześniej także Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, funkcjonująca w latach 19462020. Należał do obwodu lwowskiego. Siedzibą rejonu były Pustomyty.

Rejon pustomycki
Пустомитівський район
Rejon
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Siedziba

Pustomyty

Data powstania

1946

Data likwidacji

2020

Powierzchnia

953 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


120 573[1]

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Według spisu powszechnego z roku 2001 w rejonie żyło 112 000 ludzi, w tym 900 Rosjan (0,8%) i 600 (0,5%) Polaków.

Historia edytuj

Rejon pustomycki został utworzony 1 listopada 1946 w związku z przeniesieniem siedziby rejonu sokolnickiego z Sokolników do Pustomytów[2].

4 marca 1959 do rejonu pustomyckiego włączono zniesiony rejon szczerzecki[3].

30 grudnia 1962 do rejonu pustomyckiego włączono zniesiony rejon bóbrecki[4][5].

5 lutego 1965 radę wiejską Chlebowice Wielkie przeniesiono z rejonu pustomyckiego do rejonu przemyślańskiego[6]

Rejon pustomycki zlikwidowano w związku z reformą administracyjną w 2020 roku, kiedy to cały jego obszar wcielono do nowego rejonu czerwonogrodzkiego.

Spis miejscowości edytuj

Przypisy edytuj

  1. Чисельність населення на 1 вересня 2019 року // Головне управління статистики у Львівській області
  2. Указ Президії Верховної Ради УРСР «Про перенесення районного центру Львівського району та перейменування Пониковицького і Сокольницького районів Львівської області» від 1 листопада 1946 р. // Відомості Верховної Ради Української РСР. — 1947. — № 11 (30 листопада). — С. 19–20.
  3. Указ Президії ВР УРСР від 4.03.1959 «Про ліквідацію деяких районів Львівської області»
  4. State Archive of the Lviv region.
  5. Rocznik 1962
  6. Про внесення змін до Указу Президії Верховної Ради Української РСР від 4 січня 1965 року «Про внесення змін в адміністративне районування Української РСР».
  7. Einsiedel, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 317.