Ring – rodzaj stałego punktu asekuracyjnego, umieszczanego w wywierconym w skale otworze i utwierdzanego w nim za pośrednictwem kleju lub miękkiego wypełniacza z aluminium lub ołowiu. Ringi wykonuje się przeważnie z prętów stalowych, najlepiej ze stali nierdzewnej, uformowanych w ten sposób, że jeden koniec tworzy prosty trzpień wklejany w otwór w skale, drugi zaś jest wygięty w postaci zamkniętego oczka, które służy do wpinania karabinków, ekspresów bądź bezpośrednio liny. Owo oczko może być zaspawane dla zwiększenia wytrzymałości, choć sam spaw z powodu miejscowego przegrzania i nawęglenia może być najsłabszym punktem.

Ring z koluchem
„Bühler” – ring o konstrukcji opracowanej przez Oskara Bühlera w 1960 roku

Spotyka się również ringi wykonane z prętów stalowych wygiętych na kształt litery U (U-kształtne) (wówczas do osadzenia w skale potrzebne są dwa otwory) oraz ringi, w których oba końce odpowiednio ukształtowanego pręta tworzą wspólny trzpień, tzw Bühlery. Oskar Bühler, niemiecki inżynier i alpinista, skonstruował prototyp takiego ringa w roku 1960, później zaś produkował i osadzał takie ringi na Frankenjurze. Własnoręcznie osadził ponad 2500 sztuk[1].

Ringi osadzane w skale za pomocą kleju mają przeważnie nacięcia lub wyżłobienia zwiększające powierzchnię styku metalu z klejem, oraz utrudniające wyciągnięcie ringa ze skały nawet wówczas, gdy klej z rozmaitych względów nie utworzy prawidłowej spoiny. Prawidłowo osadzony ring musi posiadać dodatkowe zabezpieczenie przed obróceniem go w skale dużym momentem siły; najczęściej jest to prostopadłe do otworu wyżłobienie w skale, w które częściowo wsuwane jest kolucho ringa. Niezależnie od konstrukcji samego ringa może być on wyposażony w dodatkowe, ruchome kolucho.

Prawidłowo osadzone ringi są trwalsze i bezpieczniejsze od haków i spitów, aczkolwiek ich osadzenie wymaga większego nakładu pracy. Obecnie używa się głównie ringów wykonanych ze stali nierdzewnej.

Dawniej zamiast kleju osadzano ringi poprzez wbijanie ich w wywiercony otwór wraz z cienką warstwą rozklepywanego w otworze ołowiu.

Ring zjazdowy

edytuj

Jest to ring o podwyższonej wytrzymałości na wyrywanie, przeznaczony do przewiązywania liny w celu opuszczenia drogi wspinaczkowej po jej poprowadzeniu z asekuracją dolną, lub do zawieszania wędki poprzez wpięty do tego ringa karabinek. Terminem „ring zjazdowy” określa się też często kolucho łańcucha (stanowiska) zjazdowego.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Życiorys Oskara Bühlera (jęz. angielski)

Bibliografia

edytuj
  • Craig Luebben: Wspinaczka w skale. tłumaczenie: Tomasz Kliś. Łódź: Galaktyka, 2006. ISBN 83-89896-51-6.
  • Allen Fyffe, Iain Peter: Podręcznik wspinaczki. Łódź: Galaktyka, 2003. ISBN 83-87914-09-6.

Linki zewnętrzne

edytuj