Rodolfo Gucci
Rodolfo Gucci, także Maurizio D’Ancora (ur. 16 lipca 1912 we Florencji, zm. 15 maja 1983 w Mediolanie) – włoski aktor i przedsiębiorca, członek klanu Gucci.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
aktor, przedsiębiorca |
| Współmałżonek |
Sandra Ravel |
Życiorys edytuj
Wczesne życie edytuj
Urodził się we Florencji jako syn Aidy Calvelli i Guccio Gucciego[1], miał czworo braci i siostrę.
Zauważył go reżyser Alfred Lind, dzięki któremu zadebiutował w filmie, w 1929. Używał pseudonimu Maurizio D’Ancora. Podczas kręcenia filmu Together in the Dark spotkał swoją przyszłą żonę, aktorkę Sandrę Ravel[2]. Pobrali się w 1944, w Wenecji[2][3]. Ich syn, Maurizio przyszedł na świat 26 września 1948, nazywano go "Rodolfo"[2].
Członek klanu Gucci edytuj
Był jednym z pięciu synów Guccio Gucciego, który założył markę mody, Gucci. W styczniu 1953 po śmierci ojca, Rodolfo zrezygnował z aktorstwa i wrócił do rodzinnego biznesu[3]. W 1952 razem z braćmi Aldo i Vasco podróżował do Nowego Jorku[1], gdzie dwa tygodnie po śmierci ojca otworzyli jedyny sklep Gucci poza Włochami[1]. W 1967 stworzył szalik dla Grace Kelly[3].
Po śmierci Vasco, Rodolfo i Aldo dzielili się po 50% w udziałach firmy[4]. Synowie Aldo uważali, że Rodolfo nie przyczynił się wystarczająco do rozwoju firmy[4]. Próbując zwiększyć swoje zyski, Aldo założył spółkę zależną zajmującą się perfumami i posiadał 80% jej własności dla siebie i swoich trzech synów[4]. Ta rywalizacja ostatecznie przerodziła się w wojnę rodzinną[4].
Śmierć i spuścizna edytuj
Gucci zmarł w 1983, w Mediolanie[5]. Po jego śmierci, jego syn, Maurizio Gucci odziedziczył większość udziałów w firmie i stał się większościowym udziałowcem. Po prawie sześcioletniej batalii prawnej o kontrolę nad marką Gucci przeciwko Aldo Gucciemu, w 1989 Maurizio Gucci został prezesem grupy Gucci[6]. Maurizio nie miał doświadczenia w biznesie, a do 1993 firma znajdowała się w poważnych tarapatach ekonomicznych i kreatywnych[4]. W tym samym roku Maurizio Gucci zrezygnował i sprzedał swoje pozostałe udziały firmie Investcorp, tym samym zakończył współpracę z rodziną Gucci[4].
W 1995 Maurizio Gucci został zastrzelony przez wynajętego zabójcę. W 1998 była żona jego syna, Patrizia Reggiani została skazana za zorganizowanie zabójstwa[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Guccio Gucci [online], Fashion Elite, 20 września 2016 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ a b c Sara Gay Forden, The House of Gucci: A True Story of Murder, Madness, Glamour, and Greed, Harper Collins, 8 maja 2012, ISBN 978-0-06-222267-1 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ a b c Deirdre Pirro, Guccio Gucci [online], The Florentine, 17 czerwca 2009 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ a b c d e f A.B.C. News, PrimeTime: Gucci, Glamour and Greed [online], ABC News [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Ap, Rodolfo Gucci Is Dead at 71; Brother in Leather Goods Firm, „The New York Times”, 16 maja 1983, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ GUCCI RESTORES ITS TARNISHED IMAGE [online], Australian Financial Review, 19 października 1990 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Alessandra Stanley, Former Wife Given 29 Years for Ordering Gucci Slaying, „The New York Times”, 4 listopada 1998, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-26] (ang.).