Roman Bogusław Sieroń

Roman Bogusław Sieroń (ur. 6 lutego 1972 w Staszowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych z zakresu biblistyki, doktor habilitowany nauk humanistycznych z zakresu pedagogiki, dziennikarz, profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1].

Życiorys edytuj

Urodził się w Staszowie (woj. świętokrzyskie), w rodzinie nauczycielskiej. W latach 1987–1991 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym im. ks. kard. Stefana Wyszyńskiego w Staszowie[2].

W latach 1991–1992 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Sandomiersko-Radomskiej w Radomiu, a w latach 1992–1997 w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. 21 czerwca 1997 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Wacława Świerzawskiego[2].

W 1997 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał tytuł magistra teologii z wyróżnieniem – pracy magisterskiej pt. Radość według Stromatów Klemensa Aleksandryjskiego (promotor: ks. prof. zw. dr hab. Franciszek Drączkowski)[1].

W latach 1998–1999 był słuchaczem kursu propedeutycznego w Papieskim Instytucie Biblijnym Biblicum w Rzymie[3].

Absolwent Papieski Uniwersytet Świętego Tomasza z Akwinu „Angelicum” w Rzymie (1999-2003) – doktor nauk teologicznych z zakresu biblistyki. Praca doktorska: Chairein e i suoi derivati nel Corpus Paulinum. Studio linguistico-teologico (Chairein i jego derywaty w Corpus Paulinum. Studium semantyczno–teologiczne) powstała pod kierunkiem o. prof. José Marii Viejo OP[2].

Absolwent Uniwersytetu Katolickiego w Rużomberku na Słowacji (2006-2008) – doktor i docent nauk pedagogicznych[4].

Praca duszpasterska edytuj

Po uzyskaniu święceń kapłańskich był wikariuszem w parafii pw. św. Floriana w Stalowej Woli oraz w parafii pw. św. Jana Chrzciciela i św. Barbary w Ulanowie (1997-1998)[2].

W latach 1998–2003 oraz 2015-2019 pracował jako duszpasterz we Włoszech, w parafiach regionu LacjumLatina, Passoscuro, Gaeta, Villa di San Lorenzo oraz w Sanktuarium św. Rity w Cascii (1998-2002). W latach 2002–2003 był zastępcą proboszcza w parafii pw. Najświętszego Imienia Maryi w Casercie, a w latach 2015–2019 duszpasterzem w parafii św. Jerzego w Sassuolo (Reggio Emilia-Guastalla)[1].

Członek Rady Kapłańskiej Diecezji Sandomierskiej (2010-2015) oraz Rady Duszpasterskiej Diecezji Sandomierskiej (2010-2017)[2].

Od 2020 proboszcz parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Mściowie (diecezja sandomierska)[5].

Praca dydaktyczna i naukowa edytuj

W diecezji sandomierskiej edytuj

  • Prefekt Katolickiego Gimnazjum i Liceum św. Jadwigi Królowej w Sandomierzu (2003-2006)[1].
  • Delegat biskupa sandomierskiego do oceny treści książek religijnych (2004-2021)[1].
  • Dyrektor Instytutu Teologicznego im. bł. Wincentego Kadłubka w Sandomierzu (2010-2022)[6].
  • W latach 2004–2017 oraz od 2022 wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu[7].
  • Od 2005 moderator Dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II Diecezji Sandomierskiej[8].
  • Prezes oddziału sandomierskiego Polskiego Towarzystwa Teologicznego[9].

W Katolickim Uniwersytecie Lubelskim edytuj

  • W latach 2009–2018 profesor nadzwyczajny KUL. W latach 2008–2010 oraz 2012-2014 członek Senatu KUL[2].
  • W latach 2008–2010 prodziekan ds. studenckich Wydziału Zamiejscowego Prawa i Nauk o Gospodarce KUL w Stalowej Woli, a w latach 2012–2014 prodziekan ds. studenckich Wydziału Zamiejscowego Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli[2].
  • W latach 2010–2019 kierownik Katedry Pedagogiki Pastoralnej i Teologii Wychowania Instytutu Pedagogiki Wydziału Zamiejscowego Prawa i Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli[2].
  • Od 14 czerwca 2016 r. do 30 września 2019 r. ostatni dyrektor Instytutu Pedagogiki Wydziału Zamiejscowego Prawa i Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli[2].

W Ukrainie edytuj

Od 2009 r. wykładowca biblistyki w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Lwowskiej we Lwowie–Brzuchowicach i w Instytucie Teologicznym im. św. Józefa Bilczewskiego we Lwowie-Brzuchowicach. Członek zwyczajny Rzymskokatolickiego Towarzystwa Teologicznego w Ukrainie oraz Stowarzyszenia Biblistów Polskich w Warszawie[2].

Promotor i recenzent edytuj

Promotor 262 prac magisterskich z pedagogiki, 17 prac licencjackich z pedagogiki oraz 16 prac magisterskich z teologii; recenzent 6 prac doktorskich oraz 98 prac magisterskich i licencjackich[10].

Uczestnik i organizator sympozjów edytuj

Brał czynny udział w 27 sympozjach międzynarodowych (Polska, Słowacja, Ukraina) i w 29 sympozjach krajowych. Organizator 28 sympozjów zagranicznych i krajowych[11].

Praca dziennikarsko-naukowa edytuj

W latach 2003–2007 pracownik Wydawnictwa Kurii Metropolitalnej w Katowicach, wydawcy katowickiego „Gościa Niedzielnego” oraz dyrektor oddziału „Gościa Niedzielnego” w Sandomierzu[2].

W latach 2007–2019 redaktor naczelny kwartalnika „Społeczeństwo i Rodzina”, wydawanego przez Wydział Zamiejscowy Prawa i Nauk o Społeczeństwie w Stalowej Woli Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (11 punktów w punktacji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego do 2019 roku)[12].

Autor ponad 400 artykułów prasowych i opracowań z dziedziny pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej, pedagogiki biblijnej, teologii wychowania, teologii biblijnej i myśli społecznej Jana Pawła II. Recenzent polskich i zagranicznych czasopism teologicznych i pedagogicznych (m.in. „Tarnowskie Studia Historyczne”, „Wychowanie na co Dzień”, „Biblica et Patristica Thoruniensia”, „Studia Leopoliensia”)[11].

Publikacje naukowe edytuj

Autor dziewięciu monografii naukowych, m.in.:

  • Model wychowania chrześcijańskiego według świętego Pawła Apostoła, wydanie drugie – uzupełnione, Rużomberk – Stalowa Wola 2008, ISBN 978-83-61307-13-6, s. 244.
  • Model wychowania według Jezusa Chrystusa w ujęciu czterech Ewangelii kanonicznych, Rużomberk – Stalowa Wola 2008, ISBN 978-83-61307-07-5, s. 229.
  • Sandomierskie spotkania z Biblią. Polskie Dzieło Biblijne im. Św. Jana Pawła II w Diecezji Sandomierskiej 2005-2016, Sieroń R.B., Brzeski S., Sandomierz 2016, ISBN 978-83-61307-46-4, s. 134.
  • Ekologiczne przesłanie Biblii, Sieroń R.B., Zbroja B., Jelonek T., Petrus, Kraków 2019, s. 165[13].

Ponadto autor 15 prac naukowych pod redakcją, 42 artykułów recenzowanych w pracach zbiorowych, 58 artykułów naukowych i popularnonaukowych[11].

Nagrody i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Złota Księga Nauk Humanistycznych, praca zbiorowa, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2013, s. 352.
  2. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia 100-lecia KUL, tom II, Wydawnictwo KUL, Lublin, 2018, s. 330.
  3. Wywiad z ks. Romanem Bogusławem Sieroniem, „Dziedzictwo św. Jana Pawła II”, Tygodnik Nadwiślański, 24 kwietnia 2014 r., s. 4.
  4. Model wychowania według Jezusa Chrystusa w ujęciu czterech Ewangelii kanonicznych, R. B. Sieroń, Rużomberk – Stalowa Wola 2008.
  5. Mściów parafia [online], parafia [dostęp 2023-01-20] (pol.).
  6. Instytut Teologiczny :: Władze Instytutu [online], www.instteol.sandomierz.opoka.org.pl [dostęp 2023-01-18].
  7. Wykładowcy – Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu [online], wsdsandomierz.pl [dostęp 2023-01-20].
  8. Sandomierskie spotkania z Biblią. Polskie Dzieło Biblijne im. św. Jana Pawła II w Diecezji Sandomierskiej w latach 2005–2016, WDS, Sandomierz 2016.
  9. Polskie Towarzystwo Teologiczne [online], ptt.net.pl [dostęp 2023-01-20].
  10. Ks. dr hab. Roman Sieroń – Prace dyplomowe [online], pracownik.kul.pl [dostęp 2023-01-20].
  11. a b c Ks. dr hab. Roman Sieroń – Dorobek [online], pracownik.kul.pl [dostęp 2023-01-20].
  12. Społeczeństwo i Rodzina. Stalowowolskie studia KUL Jana Pawła II w: Encyklopedia 100-lecia KUL, tom II, Wydawnictwo KUL, Lublin 2018, s. 362.
  13. Wymienione monografie naukowe wymienione w obszernym biogramie z wykazem prac ks. R. B. Sieronia – Sandomierskie spotkania z Biblią. Polskie Dzieło Biblijne im. św. Jana Pawła II w Diecezji Sandomierskiej w latach 2005–2016, R.B. Sieroń, S. Brzeski, WDS, Sandomierz 2016, s. 134.
  14. Wydawnictwo Petrus – książki, publikacje, teologia, filozofia, historia, pedagogika, etyka, przewodniki, religioznawstwo [online], www.wydawnictwopetrus.pl [dostęp 2023-01-18].
  15. Kapituła Konkatedralna w Stalowej Woli [online], Diecezja Sandomierska, 23 lutego 2017 [dostęp 2023-01-18] (pol.).