Roman Reszel
Roman Stanisław Reszel (ur. 18 listopada 1948 roku w Lublinie) – profesor nauk rolniczych[1], nauczyciel akademicki, współtwórca kierunku biologicznego w Uniwersytecie Rzeszowskim.
 Roman Reszel (2004) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18-11-1948 |
| profesor nauk rolniczych | |
| Specjalność: ochrona środowiska i przyrody, ogólna uprawa roli i roślin | |
| Doktorat |
1976 |
| Habilitacja |
1984 |
| Profesura |
1995 |
| nauczyciel akademicki | |
Życiorys[2] edytuj
Absolwent Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie (1972). Karierę naukową rozwijał w Akademii Rolniczej w Lublinie (1976 – doktor inż.; 1984 – doktor habilitowany; 1995 – profesor nauk rolniczych). Jako wicedyrektor (1989-91), a następnie dyrektor (1991-97) Instytutu Nauk Rolniczych w Zamościu przyczynił się do jego rozwoju, m.in. wprowadzając nowe specjalności studiów i nawiązując współpracę międzynarodową z ośrodkami francuskimi[3]. Od 1998 roku profesor WSP w Rzeszowie (obecnie profesor zwyczajny Uniwersytetu Rzeszowskiego), dyrektor Instytutu Biologii i Ochrony Środowiska (1998-2005), kierownik Zakładu (później) Katedry Agrobiologii i Ochrony Środowiska (1998-2019), członek Senatu Uniwersytetu Rzeszowskiego (2008-2012) oraz licznych komisji wydziałowych i uczelnianych.
Członek szeregu towarzystw naukowych i gremiów eksperckich, m.in. Polskiego Towarzystwa Nauk Agrotechnicznych (obecnie Polskiego Towarzystwa Agronomicznego). W Zamościu: Komitetu Ochrony Przyrody (przewodniczący 1991-1998), Ligi Ochrony Przyrody (prezes Zarządu Woj. 1986-1991), Rady Regionalnego Zespołu Parków Krajobrazowych (1993-1998), Rady Nadzorczej WFOŚiGW (1993-1998). Od 1991 r. członek Rady Naukowej Roztoczańskiego Parku Narodowego (od 2002 r. przewodniczący). Od 1999 r. członek Regionalnej Rady Ochrony Przyrody oraz Komisji ds. ocen oddziaływania na środowisko woj. podkarpackiego, a także Rady Karpackich Parków Krajobrazowych w Krośnie (od 2001 r.).
Autor ponad 270 publikacji[2][4]. Badania naukowe: gospodarka wodna roślin, uprawa ziemniaka w specjalistycznych zmianowaniach, rolnicze zagospodarowanie osadów z oczyszczalni komunalnych i cukrowni, wpływ antropopresji na stan wybranych elementów środowiska, pomniki przyrody ożywionej i nieożywionej województwa podkarpackiego.
Odznaczenia i wyróżnienia[2] edytuj
Zespołowa Nagroda II st. Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1997), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1996), Odznaki: Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (srebrna – 1998, złota – 1999), Za Zasługi dla Województwa Zamojskiego (1990), Medal Województwa Lubelskiego za szczególne zasługi na rzecz upowszechniania wartości przyrodniczych i kulturowych Lubelszczyzny (2014).
Przypisy edytuj
- ↑ Dane ze strony OPI Ludzie Nauki, 1 sierpnia 2019.
- ↑ a b c Włodzimierz Bonusiak (red.), Słownik biograficzny profesorów Uniwersytetu Rzeszowskiego 2001-2006, 2006, s. 122-123, ISBN 978-83-7338-207-7.
- ↑ Andrzej Kędziora, Zamościopedia [online], zamosciopedia.pl, 1 sierpnia 2019.
- ↑ Bibliografia UR [online], bibliografia.ur.edu.pl, 1 sierpnia 2019.