Rosalie Filleul

francuska portrecistka, malarka martwych natur

Rosalie Filleul, Anne-Rosalie Bocquet lub Boquet, (ur. 1752, zm. 24 czerwca 1794 w Paryżu[1]) – francuska portrecistka i malarka martwych natur, pracująca głównie w technice pastelu[1][2].

Rosalie Filleul
Ilustracja
Rosalie Filleul, Autoportret, około 1775
Imię i nazwisko

Anne-Rosalie Bocquet, Anne-Rosalie Boquet, Anne-Rosalie Filleul

Data urodzenia

1752

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 1794
Paryż

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Rosalie Filleul, portret Marii Józefiny Sabaudzkiej, ok. 1780, Musée Hôtel Bertrand, Châteauroux

Życie prywatne

edytuj

Była córką Blaise Bocqueta, właściciela sklepu przy ulicy Saint-Denis w Paryżu, dekoratora wachlarzy oraz Marie-Rosalie Hallė. Jej wujem był Louis-Renė Bocquet, projektant kostiumów dla paryskiej Opery. Lekcje sztuki Rosalie Bocquet pobierała u malarza Gabriela Briarda. W 1777 poślubiła Louisa Filleul de Besne, związanego z dworem Ludwika XVI i przyjęła jego nazwisko. Filleul pełnił funkcję concierge'a posiadłości La Muette. Od czasu ślubu Rosalie Filleul ograniczyła swoją aktywność artystyczną. W tym czasie zawarła znajomość z Benjaminem Franklinem[3], mówi się, że pożyczała mu książki, a także chciała odkupić od niego pianino. Namalowała również jego portret. W 1788 roku mąż Filleul zmarł na apopleksję i majątek La Muette wrócił do dyspozycji króla. Madame Filleul otrzymała rekompensatę pieniężną, rentę po zmarłym mężu i nową posiadłość hôtel de Travers w pobliżu La Muette. Tam wykonała między innymi portret rodziny Sorin de Bonne, która przejęła La Muette[1].

Madame Filleul nie wyemigrowała w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej. W jej czasie została oskarżona, wspólnie z przyjaciółką, Madame Chalgrin (córką malarza Verneta), o kradzież własności Republiki. Obie kobiety zginęły zgilotynowane[1][3].

Kariera artystyczna

edytuj

Charakterystyczne cechy twórczości

edytuj

Prace Rosalie Filleul to głównie portrety. Charakterystyczną ich cechą są na przykład pozy kobiet z rękami ułożonymi po jednej stronie ciała i spojrzeniem skierowanym zazwyczaj w stronę oglądającego. Ten barokowy typ przedstawienia mógł być uważany za przestarzały w czasie powstawania dzieł[1].

Opinie krytyków

edytuj

Prace Rosalie Bocquet były bardzo chwalone przez krytyków Salonu w 1774. Zauważono, że artystka podejmuje stale podobne tematy i wykonuje dzieła w podobnej manierze, ale uważano to za możliwy klucz do sukcesu. W almanachu artystów (Almanach des peintres) z roku 1776 pisano o niej jako o malarce portretów oraz owoców[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Rosalie Filleul, [w:] Neil Jeffares, Dictionary of pastellists before 1800 (ang.).
  2. Oliver Blanc, Portraits de femmes, artistes et modèles à l'époque de Marie-Antoinette, Paryż: Carpentier, 2006, s. 46, 48, 69 (fr.).
  3. a b Esmond Wright, Benjamin Franklin: His Life as He Wrote It, Harvard University Press, 1990, s. 272 (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Blanc O., Portraits de femmes, artistes et modèles à l'époque de Marie-Antoinette, Carpentier, Paryż 2006, s. 46, 48, 69.
  • Jeffares N., Rosalie Filleul [w:] Dictionary of pastellists before 1800, http://www.pastellists.com/Articles/Filleul.pdf
  • Wright E., Benjamin Franklin. His Life as He Wrote It, Harvard University Press, 1990, s. 272.