Ruiny kościoła w Ostrowitem

Ruiny kościoła w Ostrowitem – ruiny kościoła znajdujące się w Ostrowitem (gmina Dobiegniew), na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego. Świątynia należała dawniej do parafii w Dobiegniewie. Ruiny znajdują się w północnej części osady, około 200 metrów od zabudowań.

Ruiny kościoła w Ostrowitem
404 z dnia 23.06.1992
ruina
Ilustracja
Widok ogólny z cmentarzem
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ostrowite

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Położenie na mapie gminy Dobiegniew
Mapa konturowa gminy Dobiegniew, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Ruiny kościoła w Ostrowitem”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ruiny kościoła w Ostrowitem”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Ruiny kościoła w Ostrowitem”
Położenie na mapie powiatu strzelecko-drezdeneckiego
Mapa konturowa powiatu strzelecko-drezdeneckiego, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Ruiny kościoła w Ostrowitem”
Ziemia53°04′10,1208″N 15°58′30,3060″E/53,069478 15,975085

Historia edytuj

Kościół w Ostrowitem wybudowano w XVIII wieku. Jednak pierwsza świątynia istniała tu już w XVI wieku, o czym świadczą Pozostałości podłogi z tamtego okresu. Ostatnie msze odprawiono tutaj w 1962. Wewnątrz znajdował się XVIII-wieczny szafiasty ołtarz ze starszymi figurami świętych i Matki Boskiej z Dzieciątkiem, który przeniesiono do parafialnego kościoła w Dobiegniewie. Pozostałości kościoła zostały poddane konserwacji w początkach XXI wieku i zabezpieczone jako trwała ruina. Ceglano-kamienne ściany zostały umocnione opaskami betonowymi.

Architektura edytuj

Kościół wybudowano z cegły i kamienia polnego. Przylegała do niego drewniana, kwadratowa wieża konstrukcji szkieletowej (dzwonnica), która się nie zachowała. Wokół świątyni rozciąga się cmentarz ewangelicki z licznymi nagrobkami[1][2][3].

Przypisy edytuj

  1. Elżbieta Hołubczat, Dariusz Janicki, Drawieński Park Narodowy. Walory kulturowe, DPN, Drawno, 2013, s. 18.
  2. Polska Niezwykła.
  3. Tablice informacyjne in situ.
 
Wnętrze