Ryhor Wałżankou
Ryhor Mikałajewicz Wałżankou (biał. Рыгор Мікалаевіч Валжанкоў, ros. Григорий Николаевич Волженков, Grigorij Nikołajewicz Wołżenkow; ur. 25 października 1958 w Ponizowiu) – białoruski kołchoźnik i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji.
| Pełne imię i nazwisko |
Ryhor Mikałajewicz Wałżankou |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 października 1958 |
| Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji | |
| Okres |
od 27 listopada 1996 |
| Poprzednik |
stanowisko utworzone |
| Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
| Okres |
od 9 stycznia 1996 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca |
wybory nie odbyły się |
Życiorys edytuj
Młodość i praca edytuj
Urodził się 25 października 1958 roku we wsi Ponizowie, w rejonie dubrowieńskim obwodu witebskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1985 roku ukończył Białoruską Państwową Akademię Gospodarstwa Wiejskiego, uzyskując wykształcenie ekonomisty organizatora produkcji rolnej. W 1994 roku ukończył Białoruski Uniwersytet Państwowy, uzyskując wykształcenie politologa. W latach 1985–1986 pracował jako inżynier BHP, sekretarz komitetu partyjnego w kołchozie im. Ernsta Thälmanna. W latach 1986–1987 był instruktorem w Kliczewskim Komitecie Rejonowym Komunistycznej Partii Białorusi. Od 1987 roku pełnił funkcję przewodniczącego kołchozu „Radzima” (pol. Ojczyzna) w rejonie kliczewskim[1]. W 1995 roku był członkiem Partii Komunistów Białoruskiej[2].
Działalność parlamentarna edytuj
W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Kliczewskiego Okręgu Wyborczego Nr 168[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Międzynarodowych[4]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[5]. Pełnił w niej funkcję członka Komisji ds. Praw Człowieka i Stosunków Narodowościowych[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 21 listopada 2000 roku[6].
Życie prywatne edytuj
Ryhor Wałżankou jest żonaty[1]. W 1995 roku mieszkał we wsi Nowe Maksimowicze w rejonie kliczewskim[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Kto… ↓, s. 286
- ↑ a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №32-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-10)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ a b В. Попов: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 21 ноября 2000 г. №5-П2/I. pravo.levonevsky.org, 2000-11-21. [dostęp 2019-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-18)]. (ros.).
Bibliografia edytuj
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.