Rzeki w Demokratycznej Republice Konga
Rzeki w Demokratycznej Republice Konga w zdecydowanej większości uchodzą do Oceanu Atlantyckiego i należą do zlewni rzeki Kongo.
Charakterystyka
edytujZlewnia rzeki Kongo zawiera około 50% afrykańskich zasobów wodnych[1]. Rzeki dorzecza Konga odznaczają się dużą i prawie stałą zawartością wody. Wykorzystując naturalny profil Niecki Konga, spływają wachlarzowato w kierunku centralnej części niecki. Tam wpadają do rzeki Kongo, by jedynym ciekiem wodnym ujść do Oceanu Atlantyckiego[2].
Rzeka Kongo w dużej części leży w strefie deszczów zenitalnych, jest najgłębszą i drugą pod względem powierzchni dorzecza na świecie[3]. Brak regulacji sprawia, że często występuje ze swoich brzegów[4]. W korycie rzeki często występują liczne wodospady, co utrudnia wykorzystanie rzeki przez żeglugę[3].
Historia
edytujW 1482 roku ujście rzeki Kongo odkrył portugalski podróżnik Diogo Cão[5].
Najdłuższe rzeki
edytuj- Aruwimi (dopływ Kongo)
- Kafue (dopływ Zambezi)
- Kasai (dopływ Kongo)
- Kongo – Lualaba
- Kuango (dopływ Kasai)
- Kwilu (dopływ Kuango)
- Lomami (dopływ Kongo)
- Luapula (dopływ Lualaby)
- Lukenie (dopływ Fimi)
- Lulua (dopływ Kasai)
- Mbomou (dopływ Ubangi)
- Sankuru (dopływ Kasai)
- Tshuapa (dopływ Kongo)
- Ubangi (dopływ Kongo)
- Uele (dopływ Ubangi)
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Piotr Kowalczak , Konflikty o wodę, str. 175, Wydawn. Kurpisz S.A., 2007, ISBN 978-83-89738-99-8 [dostęp 2019-03-02] (pol.).
- ↑ Lech Ratajski , Edward Szymański , Kongo Kinszasa, str. 19, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967 [dostęp 2019-03-02] (pol.).
- ↑ a b Tadeusz Olszewski , Geografia ekonomiczna regionalna świata, Państwowe Wydawn. Naukowe, 1965 [dostęp 2019-03-02] (pol.).
- ↑ Daniel Estulin , W imię Allaha, Sonia Draga Sp. z o.o., 27 września 2016, ISBN 978-83-7999-776-3 [dostęp 2019-03-02] (pol.).
- ↑ Kongo. Historia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-03-02] .