Sławomir Chęciński
Sławomir Chęciński (ur. 17 sierpnia 1918, zm. 3 kwietnia 1971) – polski lekarz, „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
W trakcie II wojny światowej pomagał ludności żydowskiej. Od marca 1943 r. ukrywał u siebie w mieszkaniu w Warszawie Żyda Wernera Schindlera. W tym czasie przebywali u niego już dwaj inni Żydzi, Edward Marczewski i prof. Orliński. Po kilku miesiącach, z uwagi na wzrost zagrożenia wykryciem przez Niemców, przeniósł podopiecznych do innych kryjówek. Po czasie sprowadził Schindlera z powrotem do siebie, ukrył w piwnicy cukierni należącej do jego rodziców i zaopatrywał w niezbędne do przetrwania artykuły. Uratował też innych Żydów: Mariana Sawickiego i dziewczynę o imieniu Jelski. Po wybuchu Powstania Warszawskiego Sławomir Chęciński wraz z Schindlerem przyłączył się do powstańców. Trafił później do niewoli niemieckiej, jednak dzięki jego zaangażowaniu, Schindlerowi udało się uciec i ukryć[1].
Jest pochowany na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kw. 233, rząd 3, miejsce 1)[2].
4 lipca 1991 r. Instytut Jad Waszem uhonorował Sławomira Chęcińskiego medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Sławomir Chęciński, Instytut Yad Vashem
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: RENIUŚ CHĘCIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-07-21].
Bibliografia edytuj
- Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata: ratujący Żydów podczas Holocaustu: Polska, red. I. Gutman, Kraków 2009