Sławomir Linkiewicz
Sławomir Linkiewicz (zm. 1944)[1][2] – polski Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, ofiara zbrodni ukraińskich nacjonalistów.
| Data urodzenia |
? |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość | |
| Rodzice |
Antoni Linkiewicz |
| Krewni i powinowaci |
Anna Linkiewicz (siostra) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujBył synem rolnika Antoniego Linkiewicza z Hińkowców na Podolu (powiat zaleszczycki w województwie tarnopolskim). W czasie II wojny światowej mieszkał w jednym gospodarstwie domowym z ojcem, siostrą Anną (ur. 26 grudnia 1928) i macochą Genowefą[1].
Podczas okupacji niemieckiej Linkiewiczowie wspólnie z rodziną Dolińskich ukrywali 14 Żydów, w tym Dorę, Maksymiliana i Różę Lererów, Markusa i Klarę Spektorów, Oskara, Hindę i Gabriela Schechnerów oraz Izaaka, Hilusia i Biankę Merdingerów. Kryjówka znajdowała się w jaskini powstałej w opuszczonej kopalni piasku w pobliżu ich gospodarstwa[1]. Zadaniem Sławomira (a także jego siostry) było przygotowywanie drewna na opał dla ukrywanych[1].
Żydzi doczekali w ukryciu do nadejścia Armii Czerwonej w marcu 1944 roku[2].
Sławomir Linkiewicz został zamordowany przez ukraińskich nacjonalistów w 1944 roku. Według Jad Waszem była to kara za ukrywanie Żydów. Zabito również jego macochę[1][2].
Upamiętnienie
edytujW 2009 roku Instytut Jad Waszem uhonorował rodziny Linkiewiczów i Dolińskich, w tym pośmiertnie Sławomira Linkiewicza, tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[1][2].