SMT-1
SMT-1 - most towarzyszący wykorzystujący podwozie samochodu ciężarowego Star 660.
Charakterystyka
edytujSamochodowy most towarzyszący SMT-1 jest przeznaczony do pokonywania wąskich przeszkód terenowych takich jak: strumienie, rowy, kanały, skarpy oraz zabudowy przerw w zniszczonych przęsłach mostu itp. Stanowi on przęsło mostu koleinowego, jednokierunkowego z dopuszczalnym obciążeniem przejeżdżających po nim pojazdów o masie: kołowych – do 11 t i gąsienicowych – do 40 t. Jednoprzęsłowe mosty SMT układa się na przeszkodach o szerokości do 10 m[1].
Pojazd składał się z typowego podwozia na którym umieszczone przęsło. Podwozie wyposażone było w sześciocylindrowy silnik gaźnikowy S47 o mocy 77,2 kW (105 KM) zasilanego z dwóch zbiorników paliwa o pojemności 150 l każdy. SMT-1 osiągał prędkość maksymalną 40 km/h. Podwozie przewoziło kratownicowe przęsło o długości 10,5 m i masie 2,9 t. Po ustawieniu umożliwiało ono pokonywanie przeszkód (strumieni, rowów itp.) o szerokości do 9 m pojazdom kołowym o masie do 11 i gąsienicowym o masie do 40 t. Regulaminowy czas ustawiania przęsła był równy 4-5 minut, jego zdjęcie i załadunek na nosiciela zajmowało wyszkolonej obsłudze 6-10 minut. Przy pomocy podpór PSMT-2[a] możliwa była także budowa mostów 2-3 przęsłowych. SMT-1 był obsługiwany przez dwie osoby.
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| Długość przęsła | 10,5 m |
| Szerokość przęsła | 3,3 m |
| Liczba kolein | 2 |
| Szerokość koleiny | 1,2 m |
| Masa przęsła | 2,9 t |
| Dopuszczalne obciążenie | do 40 t |
| Szerokość przeszkody | 6–10 m |
| Wysokość skarpy do ułożenia przęsła | do 3 m |
| Prędkość transportowa (średnia) | do 40 km/h |
| Obsługa | 2 |
Uwagi
edytuj- ↑ Podpora PSMT-2 służy do budowy dwu- i trzyprzęsłowych mostów towarzyszących z przęseł mostowych SMT-1. Można ją stosować na przeszkodach wodnych o głębokości wody 0,9–3,5 m, prędkości prądu do 1,5 m/s i wytrzymałości gruntu dna 1,5 kg/m². W jej skład wchodzi samonośne nadwozie i konstrukcja nośna – jezdna oraz słupów ze stopami. W podporę jest wmontowany jednoosiowy, nieresorowany układ jezdny, co pozwala na podczepianie jej do samochodów przystosowanych do holowania 3,5 t przyczep lub improwizowanych podpór drewnianych[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Podręcznik saperski 1991 ↓, s. 345.
- ↑ Podręcznik saperski 1991 ↓, s. 347.
- ↑ Podręcznik saperski 1991 ↓, s. 529.
Bibliografia
edytuj- Wojciech Barański (zal.): Podręcznik saperski dla wszystkich rodzajów wojsk. Inż. 534/89. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Szefostwo Wojsk Inżynieryjnych, 1991.