SN 2002bj
SN 2002bj – nietypowa supernowa w galaktyce NGC 1821, znajdująca się w odległości około 150 milionów lat świetlnych w konstelacji Zająca. Została zaobserwowana 28 lutego 2002 roku przez astronomów amatorów T. Pucketta oraz niezależnie przez J. Newtona. Odkrycie potwierdzono 1 marca za pomocą obserwacji prowadzonych przez Zautomatyzowany Teleskop Obrazujący Katzmana (KAIT) pracujący w Obserwatorium Licka.
| Odkrywca |
T. Puckett |
|---|---|
| Data odkrycia |
28 lutego 2002 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Galaktyka | |
| Gwiazdozbiór | |
| Rektascensja |
05h 11m 46,41s |
| Deklinacja |
-15° 08′ 10,8″ |
| Odległość | |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Typ przodka |
IIn? |
| Uwagi |
wybuch spowodowała detonacja helu na powierzchni białego karła |
Supernowa SN 2002bj została początkowo sklasyfikowana jako typ IIn. Proces ewolucji supernowej SN 2002bj trwał około 20 dni, około 3-4 razy krócej niż typowej supernowej. Szybki spadek krzywej jasności, niskie maksimum jakie osiągnęła, obecność helu w widmie przy równoczesnym braku wodoru oraz prawdopodobny ślad wanadu (pierwiastka nigdy wcześniej nieobserwowanego w trakcie wybuchów supernowej), wskazują, że przyczyną wybuchu SN 2002bj mogła być detonacja helu na powierzchni białego karła.
Bibliografia edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- SN 2002bj w bazie SIMBAD (ang.)
- SN 2002bj w NASA Extragalactic Database (ang.)