Sabit Uka
Sabit Uka (ur. 5 listopada 1920 w Sllatinë e Madhe, zm. 2 września 2006 w Antalyi) – jugosłowiański i kosowski geograf oraz historyk.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
| Alma Mater | |
| praca zawodowa | |
Życiorys
edytujPochodził z ubogiej rodziny, ukończył 5-letnią szkołę podstawową w swojej rodzinnej wsi[1]. Został powołany do służby wojskowej w armii jugosłowiańskiej, jednak po kapitulacji Jugosławii w 1941 roku został jeńcem wojennym, pozostając nim do końca II wojny światowej; nauczył się wówczas języków niemieckiego, włoskiego i angielskiego[1].
W latach 1949–1950 był dyrektorem szkoły średniej w Štimljem, następnie pracował jako inspektor edukacji w gminie Gračanica[1]. W 1955 roku ukończył specjalizację z geografii i historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Niszu, co pozwoliło mu następnie pracować jako nauczyciel historii w Wyższej Szkole Rolniczej w Prisztinie, w której w latach 1959–1960 pełnił funkcję wicedyrektora[1]. W roku 1968 został dyrektorem szkoły technicznej w Prisztinie, a na początku lat 80. nauczał w Europie Zachodniej [1].
Opublikował liczne prace poruszające historię Albańczyków[1], wniósł istotny wkład w temat wygnania Albańczyków z Kosowa z lat 1877–1878[2].
Zmarł 2 września 2006 roku w Antalyi, jego ciało zostało przetransportowane do Prisztiny, gdzie je pochowano[potrzebny przypis].
Bibliografia
edytuj- Isa Blumi, Foundations of modernity: human agency and the imperial state, 2004.
- Gjurmime Albanologjike - Seria e shkencave historike, 2006.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Foundations of modernity: human agency and the imperial state 2004 ↓, s. 403-406.
- ↑ Blumi 2004 ↓, s. 209.