Set the Controls for the Heart of the Sun

utwór Pink Floyd

Set the Controls for the Heart of the Sunpsychodeliczny utwór muzyczny brytyjskiego zespołu rockowego Pink Floyd, napisany przez ówczesnego lidera grupy, śpiewającego basistę Rogera Watersa. Na koncertach wykonywany był regularnie pomiędzy 1967 i 1973, a jego wersja oryginalna pochodzi z wydanego w 1968 roku albumu A Saucerful of Secrets – poza nim można go też usłyszeć na koncertowej części płyty Ummagumma, nagranym przez zespół filmie Pink Floyd: Live at Pompeii oraz składance Echoes: The Best of Pink Floyd.

Set the Controls for the Heart of the Sun
Wykonawca utworu
z albumu A Saucerful of Secrets
Pink Floyd
Wydany

1968

Nagrywany

78 sierpnia, październik 1967, styczeń 1968
Abbey Road Studios (Londyn)

Gatunek

rock psychodeliczny
space rock
rock progresywny[1]

Długość

5:27

Twórca

Roger Waters

Producent

Norman Smith

Wydawnictwo

Columbia Records/Capitol

Utwór

edytuj

Piosenka powstała w sierpniu 1967, a nagrywano ją w październiku tego roku i styczniu następnego. W książce Bruna McDonalda Pink Floyd – through the eyes of... Roger Waters przyznaje, że część tekstu „pożyczył” sobie ze zbiorku chińskiej poezji z okresu dynastii Tang (później zidentyfikowano go jako Poematy późnego Tang, tłumaczone na angielski przez A.C. Grahama).

Niektóre „pożyczone” wersy pochodziły z poematu Don’t go out the door autorstwa Li He (gdzie można przeczytać: „witness the man who raged at the wall as he wrote his question to heaven”), inne z wierszy Li Shangyina, który był autorem takich słów jak np. „watch little by little the night turn around”, „countless the twigs which tremble in dawn”, czy „one inch of love is an inch of ashes”[2].

Poza tym główny riff gitarowy Davida Gilmoura przypomina nieco frazę graną przez Jimmy’ego Garrisona w solo otwierającym „My Favorite Things” na albumie Johna Coltrane Live At The Village Vanguard Again!, co jednak może być tylko przypadkową zbieżnością; riff E E F E D E wykonano w skali frygijskiej, a takie „hinduskie” klimaty były w tamtych czasach bardzo popularne w muzyce rozrywkowej.

Podobnie jak inne utwory Pink Floyd, tak i „Set the Controls...” zainspirowało pisarza Douglasa Adamsa podczas tworzenia fikcyjnego zespołu Disaster Area, występującego w książce Restauracja na końcu Wszechświata. Disaster Area, znana przede wszystkim z bycia najgłośniejszą kapelą całego uniwersum, podobnie jak Pink Floyd używa w swych pokazach wielu efektów wizualnych, a kończy je zderzeniem statku kosmicznego z najbliższym słońcem.

Utwór jest unikatowy w dyskografii zespołu także ze względu na fakt, że jest to jedyna piosenka, w której można usłyszeć dwóch gitarzystów Pink Floyd, Syda Barretta i Davida Gilmoura. Zaczęto ją nagrywać jeszcze z Barrettem, a kończono już z Gilmourem, który ponakładał swoje partie na większość tych nagranych przez poprzednika.

Roger Waters grał ten utwór na swojej solowej trasie w latach 20062007, oraz na wcześniejszej In the Flesh Tour, odpowiednio na tle wyświetlanych na dużym ekranie klatek z filmów do „Arnolda Layne” i „The Scarecrow”. Na dwóch nocnych koncertach w Londynie, 26 i 27 czerwca 2002 publiczność została zaskoczona radosnym wydarzeniem: podczas „Set the Controls...” na bębnach obok Watersa gościnnie zagrał jego były kolega z Pink Floyd, Nick Mason[3], co było ich pierwszym wspólnym występem od czasu rozłamu z połowy lat 80.

Covery i nawiązania

edytuj

Wykonawcy

edytuj

Przypisy

edytuj