Seweryna Gontarczyk
Seweryna Gontarczyk (ur. 13 lutego 1929 r. w Wólce Komaszyckiej[1]) – polska nauczycielka[2].
Życiorys
edytujPrzed II wojną światową Seweryna Gontarczyk z domu Pietroń mieszkała w Poniatowej i Chodlu[1][3]. W 1943 r. mieszkała w okolicy Opola Lubelskiego we wsi Wólka Komaszycka, gdzie jej ojciec sprawował funkcję sołtysa. Dzięki temu mógł on ukrywać grupę młodych Żydów, którzy wówczas pracowali u niego jako szewcy[4]. U Gontarczyków schronił się także żydowski stolarz o nazwisku Gewercer[1]. Po zakończeniu działań wojennych Gontarczyk zamieszkała na stałe w Poniatowej[4]. Żadna z osób, której rodzina Gontarczyków udzielała pomocy, nie przeżyła wojny. Seweryna Gontarczyk miała pozwolenie od rodziców na przynoszenie prowiantu więźniom obozu pracy w Poniatowej pod warunkiem, że nie weźmie od osadzonych nic w zamian[4].
W latach 90. Gontarczyk pracowała jako nauczycielka w Szkole Podstawowej im. Stefana Żeromskiego w Poniatowej[2].
Linki zewnętrzne
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Gontarczyk Seweryna - Sprawiedliwi wśród Narodów Świata. Lublin i Lubelszczyzna - Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2021-07-28] (pol.).
- ↑ a b II rocznica śmierci Ryszarda Pastwy, fragment wiersza Seweryny Gontarczyk [online], sp.poniatowa.pl [dostęp 2021-07-28] .
- ↑ Historia rodziny Pietroniów - Poniatowa - Sprawiedliwi wśród Narodów Świata. Lublin i Lubelszczyzna - Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2021-07-28] (pol.).
- ↑ a b c Historia pomocy - Gontarczyk Seweryna | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2021-07-28] .