Siedmiu królów rzymskich

Siedmiu królów rzymskich – według tradycji (utrwalonej w czasach Oktawiana Augusta w pracach historycznych Liwiusza i Dionizjusza z Halikarnasu oraz w dziełach poetyckich) pierwsi władcy starożytnego Rzymu. Współcześni historycy uważają Romulusa za postać legendarną, są jednak skłonni uznać historyczność następnych królów rzymskich, a zwłaszcza trzech ostatnich władców pochodzenia etruskiego. Daty założenia Rzymu i wypędzenia Tarkwiniusza (753–509) zamykają w tradycji tzw. okres królewski.

Wilczyca karmiąca Romulusa i Remusa – symbol Rzymu

Królowie Rzymu

Imię Imię łacińskie		Lata panowania	Uwagi
Romulus ROMVLVS		753 – 716 p.n.e.	Legendarny założyciel i pierwszy król Rzymu
Numa Pompiliusz NVMA POMPILIVS		715 – 673 p.n.e.	Sabińczyk religijny prawodawca, twórca kolegiów kapłańskich i rzemieślniczych; łagodził obyczaje w Rzymie i uchwalił prawa.
Tullus Hostiliusz TVLLVS HOSTILIVS		673 – 642 p.n.e.	Cieszący się sławą wielkiego wojownika, zdobywca Alba Longa; zwyciężył Albanów oraz przyłączył Wzgórze Celijskie.
Ankus Marcjusz ANCVS MARCIVS		642 – 617 p.n.e.	Budowniczy pierwszego mostu na Tybrze, założyciel portu w Ostii; przyłączył do Rzymu wzgórza Awentyn i Janikulum.
Tarkwiniusz Stary LVCIVS TARQVINIVS PRISCVS		617 – 579 p.n.e.	Założyciel dynastii Tarkwiniuszy pochodzenia etruskiego; ustanowił igrzyska rzymskie, a także pokonał Sabinów.
Serwiusz Tuliusz SERVIVS TVLLIVS		579 – 534 p.n.e.	Budowniczy tzw. murów serwiańskich otaczających miasto; jako pierwszy zarządził ogólny spis ludności Rzymu.
Tarkwiniusz Pyszny LVCIVS TARQVINIVS SVPERBVS		534 – 509 p.n.e.	Syn Tarkwiniusza Starego, ostatni król Rzymu, pokonał Wolsków i zawarł pokój z Etruskami; wypędzony

Bibliografia

• Początki miasta-państwa Rzymu. W: Maria Jaczynowska: Historia Starożytnego Rzymu. Cz. 1: Okres Rzymu królewskiego i wczesnej republiki (do roku 264 p.n.e.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986.

Linki zewnętrzne

• Królowie rzymscy. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).