Siekierezada albo Zima leśnych ludzi
Siekierezada albo Zima leśnych ludzi – powieść Edwarda Stachury z 1971 roku, za którą autor otrzymał Nagrodę im. Stanisława Piętaka w 1972 roku[1].
| ||
| Autor | Edward Stachura | |
| Typ utworu | powieść | |
| Wydanie oryginalne | ||
| Miejsce wydania |  Polska
| |
| Język | polski | |
| Data wydania | 1971 | |
| Wydawca | Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik” | |
TreśćEdytuj
Dom w Grochowicach, w którym w roku 1967 mieszkał Edward Stachura pracując zimą przy wyrębie lasu i zbierając obserwacje do powieści
Janek Pradera, główny bohater powieści, chcąc uciec od dotychczasowego życia zatrudnia się przy wyrębie lasu gdzieś na Ziemiach Zachodnich. W leśnej głuszy z dala od cywilizacji spędza czas na ciężkiej pracy oraz kontemplacji przyrody i codziennych czynności. Poznaje miejscowych ludzi, głównie przesiedleńców i szybko się z nimi zaprzyjaźnia. Wraz z nimi pracuje, pije i bawi się. To proste życie ma dla niego nieodparty urok, jednak nie pozwala mu do końca uciec od dawnych problemów i tęsknoty.
Na podstawie powieści powstał w 1985 roku film w reżyserii Witolda Leszczyńskiego pt. Siekierezada.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Lesław M. Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Tower Press, 2000, s. 387.
BibliografiaEdytuj
- Tomasz Miłkowski i Janusz Termer Leksykon lektur szkolnych, Wydawnictwo Graf-Punkt, Warszawa 1996