Sobór Trójcy Świętej w Sybinie

Sobór Trójcy Świętej (rum. Hram Sfânta Treime) – prawosławny sobór w Sybinie, katedra archieparchii Sybinu oraz metropolii siedmiogrodzkiej Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego.

sobór Trójcy Świętej

Hram Sfânta Treime

metropolitalny sobór katedralny
Państwo	Rumunia
Miejscowość	Sybin
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
Archieparchia	Sybinu
Wezwanie	Trójcy Świętej
Wspomnienie liturgiczne	Święto Trójcy Świętej (niedziela Pięćdziesiątnicy)
Historia Data rozpoczęcia budowy 1902 Data zakończenia budowy 1906 Data poświęcenia 13 maja 1906 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl neobizantyjski z elementami sztuki rumuńskiej Architekt Virgil Nagy i Josif Kommer Świątynia • materiał bud. • wysokość • długość • szerokość • liczba wiernych • cegła 34,7 m 53,1 m 25,4 m >1000 osób Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 2 45 i 43 m Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Rumunii sobór Trójcy Świętej
45°47′40,2000″N 24°08′53,5200″E

Wnętrze soboru

Historia

Jako pierwszy z koncepcją budowy rumuńskiej katedry prawosławnej w Sybinie wystąpił metropolita siedmiogrodzki Andrzej. On też rozpoczął zbiórkę funduszy na jej budowę, w której wziął udział cesarz Franciszek Józef, przekazując na ten cel 1000 guldenów. W zamyśle metropolity Andrzeja wznoszona cerkiew miała być „matką wszystkich cerkwi w metropolii [siedmiogrodzkiej]”. Zbiórka funduszy nie postępowała jednak dostatecznie szybko i inicjator przedsięwzięcia nie dożył jego ukończenia. Budowę cerkwi podjęto dopiero w okresie sprawowania urzędu metropolity siedmiogrodzkiego przez Jana (Mețianu), w 1902.

Projekt świątyni został wybrany w drodze konkursu, w którym brali udział architekci węgierscy, austriaccy i czterech autorów narodowości rumuńskiej. Zwycięstwo odniósł plan przedstawiony przez Virgila Nagy, profesora Politechniki Budapeszteńskiej, i Josifa Kommera, następnie nieznacznie zmodyfikowany. Autorzy projektu przyjęli za wzorzec konstantynopolitańską świątynię Mądrości Bożej, inspirowali się także lokalną architekturą siedmiogrodzką, w szczególności okresu baroku. Obiekt wzniesiono na miejscu starszej prawosławnej świątyni użytkowanej przez miejscową społeczność grecką, z której wyniesiono wcześniej cztery ikony, umieszczone w prezbiterium nowego soboru.

Ceremonia położenia kamienia węgielnego miała miejsce w dniu urodzin Franciszka Józefa 18 sierpnia 1902. Pracami budowlanymi kierował Josif Schussing, inżynier miejski. Bryłę budynku ukończono już w 1904, w tym też roku do soboru przekazano cztery dzwony odlane w Sopronie przez zakład Friederica Seltenhofera. Freski w kopule cerkwi (Chrystus w otoczeniu czterech Ewangelistów, w oryginalnym stylu neobizantyjskim z elementami lokalnymi) wykonał Octavian Smigelschi. Malowidła w pomieszczeniu ołtarzowym wykonał Anastasie Demian, zaś w innych częściach cerkwi – Iosif Keber. Mozaiki na elewacji budowli wykonano według rysunków Ludovica Kandlera. Ikonostas i tron biskupi na górnym miejscu powstały w pracowni Babica w Bukareszcie. Gotową budowlę poświęcił 13 maja 1906 metropolita siedmiogrodzki Jan w asyście biskupa Aradu Jana i innych przedstawicieli duchowieństwa parafialnego i zakonnego.

Wymiary świątyni to 53,1 metrów długości, 25,4 szerokości, 34,7 wysokości kopuły oraz 43 i 45 metrów wysokości wież.