Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego i św. Eliasza w Caransebeș

Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego i św. Eliasza
*Catedrala „Învierea Domnului” și „Sf. Prooroc Ilie Tesviteanul”*
	sobór katedralny
	; Widok ogólny
Państwo	Rumunia
Miejscowość	Caransebeș
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
Eparchia	Caransebeș
Katedra; • nadający tytuł	od 2008; patriarcha Daniel I
Wezwanie	Wniebowstąpienia Pańskiego;; św. Proroka Eliasza
Wspomnienie liturgiczne	40. dzień po Passze;; 20 lipca
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1996
Data zakończenia budowy	2006
Data poświęcenia	2008
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni
Styl	bizantyjsko-rumuński
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 2
Kopuła; • liczba kopuł	; 3
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
	Położenie na mapie okręgu Caraș-Severin Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego i św. Eliasza
	Położenie na mapie Rumunii Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego i św. Eliasza
	45°24′43,35″N 22°13′04,25″E/45,412042 22,217847
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego i św. Eliasza – prawosławny sobór w Caransebeș, katedra eparchii Caransebeș.

Historia edytuj

Z koncepcją budowy soboru katedralnego w Caransebeș wystąpił biskup miejscowej eparchii Miron, późniejszy patriarcha Rumunii. Prace przy budowie świątyni rozpoczęto w grudniu 1918. Biskup Miron nie przestał interesować się inwestycją także po tym, gdy został metropolitą Wołoszczyzny, arcybiskupem Bukaresztu, wtedy też przekazał na budowę dar w wysokości 20 tys. koron. Prace budowlane trwały przez cały okres międzywojenny oraz podczas II wojny światowej. Szczególne wysiłki na rzecz budowy cerkwi położył biskup Caransebeș Beniamin, urzędujący w latach 1941–1949. Również on nie zdołał jednak ukończyć prac przy budowie soboru, a w 1949 eparchia Caransebeș została zlikwidowana. Prac nad świątynią nigdy nie sfinalizowano^[1].

Do koncepcji budowy soboru powrócono w 1994, po restytucji eparchii Caransebeș. W 1996 kamień węgielny pod jego wzniesienie położył biskup Caransebeș Laurenty. Świątynię oddano do użytku liturgicznego dziesięć lat później. Prace wykończeniowe i dekoracyjne trwały do lat 2007-2008. W tym też roku gotowy obiekt poświęcił patriarcha Rumunii Daniel. Budowlę zbudowano w stylu typowym dla rumuńskiego budownictwa sakralnego^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Catedrala „Învierea Domnului” și „Sf. Prooroc Ilie Tesviteanul” din Caransebeş. [dostęp 2014-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-22)].

[ep-1] Catedrala „Învierea Domnului” și „Sf. Prooroc Ilie Tesviteanul” din Caransebeş. [dostęp 2014-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-22)].

[1]