Sojuz 7KT-OK
Sojuz 7KT-OK (ros. Союэ 7КТ-ОК) – radziecki statek kosmiczny przeznaczony do lotów załogowych. Został zaprojektowany w celu transportu załogi na pierwszą stacji kosmiczną, Salut 1 („Т” w oznaczeniu znaczy транспортный – transportowy).
 Sojuz 7KT-OK (z prawej) i stacja Salut 1 | |
| Inne nazwy |
Sojuz 7K-OKS |
|---|---|
| Producent | |
| Operator | |
| Państwo pochodzenia | |
| Zastosowanie |
Lot 1-3 osób do stacji orbitalnej |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Produkcja | |
| Stan obecny |
wycofany |
| Liczba wszystkich lotów |
2 |
| Liczba udanych lotów |
1 |
| Liczba nieudanych lotów |
1 |
| Pierwszy lot |
23 kwietnia 1971 (Sojuz 10) |
| Ostatni lot |
6 czerwca 1971 (Sojuz 11) |
| Dane techniczne | |
| Masa |
6590 (6290 bez paliwa) kg |
| Zasilanie | |
Statki tej wersji posiadały nowy port cumowniczy typu SSWP i umożliwiały przejście załogi z modułu orbitalnego na pokład bazy orbitalnej. Odbyły się dwa loty załogowe, w pierwszym z nich kosmonautom nie udało się dostać na pokład stacji, natomiast drugi przebiegał pomyślnie aż do odłączenia od stacji Salut. W wyniku dekompresji statku trzyosobowa załoga Sojuza 11 udusiła się. Tragedia wymusiła rewizję projektu i wprowadzenie lepszych systemów podtrzymywania życia; statki Sojuz 7KT-OK zostały zastąpione przez Sojuzy drugiej generacji, Sojuz 7K-T.
Loty załogowe edytuj
Bibliografia edytuj
- Soyuz 7KT-OK. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2015-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-22)]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- David S.F. Portree, Mir Hardware Heritage, NASA RP-1357, 1995 (dostępna także wersja PDF)