Spółgłoska nosowa zębowa

Spółgłoska nosowa zębowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [].

Artykulacja

edytuj

W czasie artykulacji podstawowego wariantu []:

  • modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • Mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos – jest to spółgłoska nosowa
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
  • język kontaktuje się z zębami, tworząc zwarcie – jest to spółgłoska zębowa.
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Warianty

edytuj

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mowa wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [ʲ]
  • wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, mowa wtedy o spółgłosce welaryzowanej: [ˠ]
  • przewężenie w gardle, mowa wtedy o spółgłosce faryngalizowanej spółgłosce: [ˤ]
  • zaokrąglenie warg, mowa wtedy o labializowanej spółgłosce [ʷ]

Przykłady

edytuj