Karabin maszynowy Breda Mod. 37
Breda 37 (pełna nazwa Mitragliatrice Breda modello 37) – ciężki karabin maszynowy zaprojektowany w 1937 w zakładach Breda i używany w czasie II światowej przez wojska włoskie.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1937 |
| Produkcja |
1937-1945 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
8 mm |
| Nabój |
8×59 mm RB Breda |
| Magazynek |
pudełkowy[1] |
| Wymiary | |
| Długość |
1270 mm |
| Długość lufy |
780 mm |
| Masa | |
| karabinu właściwego |
19,4 kg[1] |
| podstawy |
18,8 kg[1] |
| lufy |
8,1 kg[1] |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
420 strz./min[1] |
| Szybkostrzelność praktyczna |
250 strz./min |
| Zasięg maks. |
5200 m |
| Zasięg skuteczny |
1000 m |
Karabin ten działał na zasadzie bardzo zbliżonej do innego karabinu firmy Breda – Breda 30, jednak w odróżnieniu od tamtego modelu, zrezygnowano z wbudowanej do broni olejarki, co znaczyło, że przed użyciem naboje musiały być ręcznie pokryte olejem, co powodowało podobne problemy z zanieczyszczeniem broni.
Dość unikatowy był system ładowania tej broni częściowo zapożyczony z karabinów maszynowych typu Hotchkiss. Sztywna, metalowa taśma z 20 nabojami wkładana była z lewego boku karabinu, w miarę wystrzeliwania naboi przesuwała się w prawo i w końcu wypadała z karabinu. W odróżnieniu od Hotchkissa, łuski nie były wyrzucane na zewnątrz po wystrzeleniu, ale były one z powrotem wkładane do ładownika. Takie rozwiązanie może świadczyć o tym, że Breda 37 była projektowana jako broń pokładowa. W broni stosowanej jako ckm konieczność usuwania łusek przed ponownym ładowaniem taśmy była dużą wadą.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 32−33. ISBN 83-86028-01-7.