Uranius Antoninus
uzurpator rzymski
Uranius (Lucius Iulius Aurelius Sulpicius Uranius Antoninus, zm. po 254) – dziedziczny kapłan Afrodyty i El Gabala w Emesie w Syrii. W 253 r. odparł najazd Persów na Emesę i ogłosił się cesarzem[1][2]. Po zwycięstwie Waleriana nad Emilianem w tym samym roku zawarł ugodę z Walerianem i zrzekł się pretensji do tytułu cesarskiego. Jego dalsze losy są nieznane, aczkolwiek przypuszcza się, że po przybyciu Waleriana do Syrii w 254 r. mógł zostać zamordowany[3][4].
| |
| Cesarz rzymski | |
| Okres |
od 253 |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci |
po 254 |
| Moneta | |
|
| |
Przypisy edytuj
- ↑ David L. Vagi: Coinage and history of the Roman Empire, c. 82 B.C.–A.D. 480. T. 1. Taylor & Francis, 2000, s. 344. ISBN 978-1-57958-316-3. (ang.).
- ↑ Glen Warren Bowersock: Roman Arabia. Harvard University Press, 1994, s. 128. ISBN 978-0-674-77756-9. (ang.).
- ↑ Lesley Adkins, Roy A. Adkins: Handbook to life in ancient Rome. Infobase Publishing, 2004, s. 28. ISBN 978-0-8160-5026-0. (ang.).
- ↑ Michael H. Dodgeon, Samuel N. C. Lieu: The Roman Eastern frontier and the Persian Wars (AD 226-363): a documentary history. T. 1. Routledge, 1994, s. 310. ISBN 978-0-415-10317-6. (ang.).