Stanisław Bukowiecki: Różnice pomiędzy wersjami

'''Stanisław Bukowiecki''' (ur. [[27 kwietnia]] [[1867]] r., zm. [[9 lutego]] [[1944]] r. w [[Warszawa|Warszawie]]) – adwokat, ekonomista, publicysta, działacz polityczny i społeczny, współzałożyciel [[Związek Młodzieży Polskiej „Zet”"Zet"|Związku Młodzieży Polskiej „Zet”"Zet"]], minister sprawiedliwości w latach [[1917]]-[[1919]], prezes [[Prokuratoria Generalna|Prokuratorii Generalnej RP]] w latach [[1919]] -[[1939]], współzałożyciel Związku "Wolność i Lud" (późniejszego [[Związek Syndykalistów Polskich|Związku Syndykalistów Polskich]]) w okresie okupacji niemieckiej

Studiował prawo na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], a następnie na Uniwersytecie w [[Heidelberg|Heidelbergu]], uzyskując tytuł doktora praw. W [[1887]] r. był jednym z założycieli Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Powrócił do Warszawy, gdzie odbył aplikację sądową i adwokacką. Wkrótce z powodu choroby oczu stracił wzrok. Pomimo tego dostał pracę syndyka zakładów przemysłowych w [[Starachowice|Starachowicach]]. W 1916 r. został dyrektorem Departamentu Sprawiedliwości w [[Tymczasowa Rada Stanu|Tymczasowej Radzie Stanu]], a – po powołaniu w [[1917]] r. [[Rada Regencyjna|Rady Regencyjnej]] – ministrem sprawiedliwości w [[rząd Jana Kucharzewskiego|rządzie Jana Kucharzewskiego]] (w okresie od 7 grudnia 1917 r. do 27 lutego [[1918]] r.). Był to wyraz uznania dla jego zdolności i zaangażowania w sprawę odzyskania niepodległości [[Polska|Polski]]. Reprezentował pogląd, że konieczne jest wyszkolenie kadr polskich urzędników i sędziów. Stał się twórcą polskiego sądownictwa i prokuratury. Za jego rządów zbudowano podstawy i zasady humanitarnego więziennictwa, uporządkowano i zharmonizowano działanie potrójnego ustawodawstwa, obowiązującego w trzech różnych zaborach. Starał się wpoić sędziom i prokuratorom poczucie obowiązkowości oraz bezwzględnej bezstronności i sprawiedliwości w wydawaniu wyroków i zarządzeń. Zwalczał także panującą częściowo w Ministerstwie Sprawiedliwości tendencję nie dopuszczania Żydów do stanowisk sędziowskich. Pod koniec 1918 r. otrzymał zadanie stworzenia [[Prokuratoria Generalna|Prokuratorii Generalnej RP]] , czyli urzędu, którego zadaniem była obrona interesów skarbu państwa. Był jej prezesem aż do wybuchu [[kampania wrześniowa|wojny obronnej 1939 r.]] Założył oddziały Prokuratorii we wszystkich siedzibach sądów apelacyjnych oraz w [[Gdańsk|Gdańsku]]u. Jednocześnie od [[1923]] r. sprawował funkcję wiceprezesa [[Komisja Kodyfikacyjna|Komisji Kodyfikacyjnej]], której zadaniem było stworzenie jednolitych dla całej Polski kodeksów: cywilnego, karnego, handlowego, wekslowego oraz postępowania cywilnego i karnego. W październiku [[1939]] r. w Warszawie był jednym ze współzałożycieli Związku "Wolność i Lud", czyli późniejszego Związku Syndykalistów Polskich, w którego działalność konspiracyjną angażował się aż do śmierci. Zmarł wiosną 1944 r. i został pochowany na [[Cmentarz Powązkowski|Cmentarzu Powązkowskim]].

*''O dzielnicowości w Polsce współczesnej'' ([[1921]] r.),