Państwowe Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Wilnie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m dr. uzup. |
lit. |
||
Linia 5:
Przez piewsze trzy lata ([[1915]]-[[1917]]) szkoła borykała się z wieloma problemami, spowodowanymi i działalnością władz (Wilno w tym czasie było pod okupacją niemiecką), i brakiem środków materialnych. Jeszcze gorsza sytuacja nastąpiła w czasie okupacji miasta przez [[Wojna polsko-bolszewicka|bolszewików]], nauki jednak nie przerwano.
Po zajęciu Wilna przez wojsko polskie w kwietniu [[1919]] roku szkoła otrzymała wsparcie władz państwowych i przeprowadziła się do gmachu przy ul. Orzeszkowej 7. Dyrektorem szkoły na krótko został Bronisław Zapaśnik, późniejszy dyrektor gimnazjum im. Mickiewicza. Następna okupacja sowiecka, przypadająca na miesiące letnie, niewiele zaważyła na losach szkoły, poza wyjazdem kilku
29 czerwca 1923 roku nastąpiło uroczyste poświęcenie sztandaru szkoły. Poczet sztandarowy, w skład którego wchodziły najlepsze uczennice, uczestniczył we wszystkich ważnych uroczystościach
W roku 1930, w związku z odejściem na emeryturę Julii Rodziewiczowej, nastąpiła zmiana na stanowisku przełożonej. Funkcję tę na krótko objęła nauczycielka matematyki Jadwiga Turkowska, a od 1931 roku Eugenia Sumorok-Staniewiczowa, żona [[Witold Staniewicz|Witolda Staniewicza]]. Na okres jej kierownictwa przypadło wdrażanie [[jędrzejewiczowska reforma|reformy jędrzejewiczowskiej]].
|