Wybory parlamentarne w Polsce w 1938 roku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wybory parlamentarne w Polsce 1938 przeniesiono do Wybory parlamentarne w Polsce w 1938 roku: Projekt Polityka - porządkowanie nazewnictwa haseł wyborczych |
Warschauer (dyskusja | edycje) poszerzenie |
||
Linia 1:
Ostatnie w historii [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] [[wybory parlamentarne]] zakończone zwycięstwem [[sanacja|sanacji]], która
Wybory odbyły się według ordynacji z [[1935]] roku przewidującej wybór przedstawicieli do sejmu w 104 okręgach dwumandatowych (w każdym z nich musiało być conajmniej czterech kanydatów) w systemie większościowym - do sejmu dostawali się więc dwaj na których padło najwięcej głosów w danym okręgu.
W związku z zasadą większościowości nie wszystkie mandaty do sejmu zostały obsadzone. Przyjmuje się, że ok. 164 posłów reprezentowało [[OZN]], parunastu miało status niezależnych (dawniej związanych z obozem piłsudczykowskim, ale krytycznie nastawionych do polityki OZN, jak np. Lucjan Żeligowski), a resztę miejsc objęły mniejszości narodowe (Ukraińcy 18, Żydzi 5).
Do liczącego 96 miejc senatu wybrano w okręgach 64 przedstawicieli, resztę mianował prezydent Mościcki. Wśród jego nominantów znalazły się osoby z różnych środowisk politycznych (ludowcy, księża, chadecy, konserwatyści), które w latach trzydziestych przeszły jednak na stronę sanacji. Mościcki mianował też na senatorów przedstawicieli mniejszości narodowych: [[Rudolf Wiesner|Rudolfa Wiesnera]] i [[Ervin Hasbach|Ervina Hasbacha]] (Niemcy, pierwszy z nich był liderem nazistowskiej partii ''Junge Deutsche Partei'') oraz Jakuba Trockenheima z warszawskich ortodoksów wraz z prof. [[Mojżesz Schorr|Mojżeszem Schorrem]].
[[Kategoria:Wybory parlamentarne w II RP]]
| |||