Seleukos II Kallinikos: Różnice pomiędzy wersjami

 

W okresie panowania Seleukosa II państwo Seleucydów weszło w stadium ostrego kryzysu wewnętrznego i zewnętrznego. Niemal od razu po śmierci Antiocha II, w [[246 p.n.e.|246 r. p.n.e.]], rozpoczęła się [[III wojna syryjska]], podczas której [[Ptolemeusz III Euergetes]] wyparł niemal całkowicie Seleukosa z Syrii i dotarł do [[Antiochia Syryjska|Antiochii]], a także do [[Eufrat]]u. Sukcesy [[Ptolemeusze|Lagidy]] były jednak przejściowe – niemniej jednak wywołały szereg niekorzystnych zawirowań w państwie syryjskim. Przede wszystkim doszło do całkowitego uniezależnienia się od Seleukidów satrapy [[Baktria|Baktrii]] [[Diodotos I|Diodotosa]], który już wcześniej reprezentował tendencje separatystyczne. W momencie najazdu Ptolemeusza III, w [[Partia (kraina)|Partii]] zbuntował się satrapa [[Andragoras]] ([[246 p.n.e.]]). Seleukos zabezpieczywszy sytuację w [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]] i wzmocniwszy się posiłkami władców [[Kapadocja|Kapadocji]] i [[Pont (Azja)|Pont]]u, ruszył w r. [[244 p.n.e.]] z kontrofensywą odzyskując wszystkie terytoria, do których wkroczył Lagida, pokonując wojska Ptolemeusza w efekcie czego przyjął tytuł ''Kallinikos'' („Zwycięski”). Dalsze losy wojny upłynęły pod znakiem przewagi Ptolemeusza, jednakże ostatecznie zakończyła się w r. [[241 p.n.e.]], a jej skutki jej nie były zbyt korzystne dla Seleukidów.

| align="center" width="30%" style="border-right:1px solid green"|Poprzedni władca<br/>[[Antioch II Theos]]<br>([[261 p.n.e.]]-[[246 p.n.e.]])

| align="center" width="40%"|[[Seleucydzi|Król państwa Seleukidów]] (246-226 p.n.e.)

 

* [[Epoka hellenistyczna]]

* [[Seleucydzi|Seleukidzi]]

 

[[Kategoria:Władcy Mezopotamii]]