Ugo Poletti: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
'''Ugo Poletti''' (ur. [[19 kwietnia]] [[1914]] w Omegna, zm. [[25 lutego]] [[1997]] w [[Rzym|Rzymie]]), [[Włochy|włoski]] duchowny [[katolicyzm|katolicki]], [[arcybiskup]] Spoleto, wikariusz diecezji rzymskiej, [[kardynał (godność)|kardynał]].
Został wyświęcony na [[prezbiter|księdza]] [[29 czerwca]] [[1938]] w [[Novara|Novarze]] (studiował w miejscowym seminarium). Pracował w seminarium duchownym i kurii biskupiej w Novarze, m.in. był prowikariuszem generalnym. W [[1958]] został biskupem pomocniczym Novary (ze stolicą tytularną Medeli), otrzymał sakrę biskupią [[14 września]] 1958 z rąk arcybiskupa [[Vincenzo Gilla Gremigni]] (biskupa Novary). Uczestniczył w obradach [[Sobór Watykański II|Soboru Watykańskiego II]].
W czerwcu [[1967]] został mianowany arcybiskupem Spoleto, w lipcu [[1969]] przeniesiony do pracy w wikariacie Rzymu; otrzymał tytularną stolicę arcybiskupią Cittanova i powierzono mu obowiązki II wiceregenta Rzymu, a we wrześniu [[1972]] - prowikariusza generalnego Rzymu. Na konsystorzu [[5 marca]] [[1973]] [[papież Paweł VI]] kreował go [[kardynałowie z nominacji Pawła VI|kardynałem]], z tytułem prezbitera Ss. Ambrogio e Carlo. Od tego czasu aż do stycznia [[1991]] był pełnoprawnym wikariuszem diecezji rzymskiej, pełnił m.in. funkcję legata papieskiego na uroczystościach otwarcia Świętych Drzwi w bazylice Matki Bożej Większej w czasie lat jubileuszowych 1975 i 1983. Brał udział w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w [[Watykan]]ie, uczestniczył w obu [[konklawe]] w [[1978]] oraz przez pięć lat (1985-1990) przewodniczył Konferencji Episkopatu Włoch. Od [[1991]] do śmierci był archiprezbiterem [[Bazylika Santa Maria Maggiore w Rzymie|bazyliki Matki Bożej Większej]]. W tej też bazylice został pochowany po śmierci w [[1997]].
| |||