|
wyposażenie lotnicze =|
}}
'''Niszczyciele typu Fletcher''' - typ– [[Stany Zjednoczone|amerykańskichamerykańskie]] [[niszczyciel]]ie z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Okręty tego typu były masowoMasowo produkowane w latach [[1942]] - [[1944]] (wyprodukowano 175 okrętów) i wzięłybrały aktywny udział w II wojnie światowej, [[Wojna w Korei|wojnie w Korei]] i [[Wojna wietnamska|wojnie w Wietnamie]]. Liczne okręty tego typu po wycofaniu ze służby w [[US Navy]] były przekazywane do marynarek wojennych państw sojuszników Stanów Zjednoczonych. Ostatni pełniący czynną służbę niszczyciel typu ''Fletcher'' został wycofany ze składu meksykańskiej marynarki wojennej w [[2002]], po 60 latach łącznej służby.
== Historia ==
Po wybuchu II wojny światowej w Stanach Zjednoczonych przyśpieszono tempo prac nad nowymi typami niszczycieli, które miały bymiałyby zastąpić przestarzałe niszczyciele produkowane masowo w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Nowe okręty miały charakteryzować się wzmocnionym uzbrojeniem przeciwlotniczym i wysoką prędkością maksymalną wynoszącą ok. 35 węzłów, która by umożliwiałaumożliwiałaby sprawne współdziałanie z szybkimi zespołami składającymi się m.in. z lotniskowców.
W styczniu [[1940]] zostało złożone zamówienie na pierwszą partię 130 okrętów typu ''Fletcher''. Aby przyśpieszyć budowę okrętów zamówienie rozdzielono pomiędzy 11 stoczni. Położenie stępek pod dwa pierwsze okręty typu [[USS Nicholas (DD-449)|USS "Nicholas"]] i [[USS O Bannon (DD-450)|USS "O Bannon"]] miało miejsce 3 marca [[1941]] w stoczni [[Bath Iron Works]]. USS "Nicholas" wszedł do służby 4 czerwca 1942.
W porównaniu z poprzednimi typami niszczycieli budowanychbudowanymi dla US Navy na jednostkach typu ''Fletcher'' znacznemu wzmocnieniu uległo uzbrojenie przeciwlotnicze (a także inne), co spowodowało wzrost wyporności okrętów. Ich gładkie pokłady wzmocniły konstrukcję, ograniczając jednocześnie wolną przestrzeń.
== Zastosowanie ==
Od 1942 niszczyciele typu ''Fletcher'' wzięły aktywny udział w walkach przeciwko siłom osi. Do końca wojny w walkach utracono 17 okrętów. Podczas walk w czasie II wojny światowej liczba uzbrojenia przeciwlotniczego rosławzrosła do poziomu 5 dwulufowych dział 40 mm Boforsa oraz siedmiu 20 mm dział Oerlikona w 1945. Trzy niszczyciele (z sześciu planowanych) zostały zbudowane z katapultami samolotów, co kosztowało je jedno stanowisko dział 127 mm oraz tylne stanowisko wyrzutni torpedowych (wybudowane niszczyciele to ([[USS Pringle (DD-477)|"Pringle"]], [[USS Stevens (DD-479)|"Stevens"]], [[USS Halford (DD-480)|"Halford"]]). Nie okazały siębyły udanymi konstrukcjami, iwięc budowa podobnych okrętów nie była kontynuowana, a te, wybudowanejuż jużistniejące, po pewnym czasie, zostały przebudowane do normalnej konfiguracji.
Kilka zmodyfikowano w 1945, zamieniając jeden zestaw wyrzutni torpedowych na działa przeciwlotnicze. Po zakończeniu wojny większość z ocalałych jednostek przeniesiono do rezerwy, jednak wraz ze wzrostem napięcia międzynarodowego i początkiem [[zimna wojna|zimnej wojny]] część okrętów, powróciłapoddana domodernizacjom, służby. Wracającepowróciła do służby okręty były poddawane modernizacjom. W tym czasie 39 okrętów tego typu zostało przebudowanych, co zredukowało ich główne uzbrojenie i liczbę wyrzutni torpedowych. W zamian na wielewielu okrętówokrętach zainstalowano [[Weapon Alpha]], która strzelała przed dziób. InnymInne zostały zainstalowanewyposażone w moździerze przeciwpodwodne [[hedgehog]].
Wiele okrętów zostało sprzedanych innym marynarkom podczasw latlatach 50. XX wieku. Okręty otrzymały następujące kraje:
:[[Argentyna]]: 5
:[[Brazylia]]: 7
| 