Robert Michels: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AlleborgoBot (dyskusja | edycje)
m kat., drobne
Linia 1:
'''Robert Michels''' (ur. [[9 stycznia]] [[1876]] w [[Kolonia (miasto)|Kolonii]], zm. [[3 maja]] [[1936]] w [[Rzym]]ie) - niemiecki [[socjalizm|socjalista]] i [[socjolog]]. Jedną z jego największych spuścizn jest [[żelazne prawo oligarchii]].
 
Urodził się [[9 stycznia]] [[1876]] roku w [[Kolonia (miasto)|Kolonii]] jako syn milionera. Studiował historię i ekonomię w [[Paryż]]u, [[Monachium]], [[Lipsk]]u i [[Halle]]. Zrezygnował jednak z prowadzenia życia jak jego ojciec i w [[1903]] roku przyłączył się do socjaldemokracji. Ten fakt przysporzył mu kłopotów w uniwersyteckiej karierze. W tym też roku kandydował do [[Reichstag]]u z ramienia [[SPD]]. Wtedy też zaprzyjaźnił się z [[Róża Luksemburg|Różą Luksemburg]] i [[Karol Kautsky|Karolem Kautskym]]. Sprzeciwienie się tendencjom do dryfowania swej partii w stronę realizowania oczekiwań burżuazji, spowodowało, że w szeregach SPD zyskał wielu adwersarzy. Duży wpływ wywarła na niego znajomość z [[Georges Sorel|Georgesem Sorelem]], gdyż zaczął przyjmować jego poglądy i stał się zwolennikiem rewolucyjnego [[syndykalizm]]u. Dlatego też między innymi wystąpił ze zbyt dla niego umiarkowanej SPD. Przyjaźnił się z [[Max Weber|Maxem Weberem]] i [[Werner Sombart|Wernerem Sombartem]]. Poświęcił jednak swoją karierę akademicką w Niemczech na ołtarzu socjalizmu, gdyż polityczne zaangażowanie Michelsa spowodowało, że na uniwersytecie w [[Marburg]]u odrzucona została jego praca habilitacyjna. W [[1907]] roku przeniósł się do [[Włochy|Włoch]] i jako [[Privatdozent]] wykładał ekonomię na uniwersytecie w [[Turyn]]ie. W [[1913]] roku uzyskał włoskie obywatelstwo, by w [[1914]] roku otrzymać profesurę w [[bazylea|Bazylei]], gdzie wykładał przez następne 15 lat. W październiku [[1922]] roku, zaraz po [[Marsz na Rzym|marszu na Rzym]] [[Mussolini]]ego, wstąpił do [[Partito Nazionale Fascista]]. W [[1928]] roku powołany został przez Mussoliniego na wzorowy faszystowski uniwersytet w [[perugiaPerugia|Perugii]]. Swe ostatnie dni życia spędził w Rzymie. Zmarł [[3 maja]] [[1936]]).
 
Bibliografia jego prac, sporządzona przez wdowę Giselę Michels-Lindner, liczy 731 pozycji i są to między innymi:
*''[[Socjologia partii politycznych]]'';
*''[[Historia marksizmu we Włoszech]]'';
*''[[Problemy filozofii społecznej]]'';
*''[[Imperializm włoski]]'';
*''[[Socjalizm i faszyzm we Włoszech]]'';
*''[[Psychologia masowych ruchów antykapitalistycznych]]'';
*''[[Socjologia jako nauka społeczna]]'';
*''[[Wielcy mężowie. Studia charakterologiczne]]'';
*''[[Teoria ubożenia]]'';
*''[[Moralność w liczbach? Krytyka statystyki moralnej]]'';
*''[[Polityka ludnościowa]]'';
*''[[Przesunięcia w klasach rządzących po wojnie]]''. <br>
O tym jak bardzo w innych krajach szanowana była jego naukowa kompetencja, świadczy choćby ten fakt, że w [[1931]] roku zlecono mu zredagowanie dla renomowanej amerykańskiej ''[[Encyclopaedia of the Social Sciences]]'' haseł "[[autorytet]]", "[[intelektualista|intelektualiści]]" czy "[[konserwatyzm]]".
 
[[Kategoria:Niemieccy socjolodzy|Michels, Robert]]
[[Kategoria:Politycy SPD|Michels, Roberts]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1876|Michels, Roberts]]
[[Kategoria:Zmarli w 18361936|Michels, Roberts]]
 
[[de:Robert Michels]]