'''Oblężenie Koldyngi''' miało miejsce w dniach [[23 grudnia|23]]-[[25 grudnia]] [[1658]] roku podczas [[II wojna północna|II wojny północnej]].
Po zdobyciu wyspy [[Alsen]] dywizja [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] z powrotem została przewieziona z powrotem na [[Jutlandia|Jutlandię]], gdzie razem z pomocąoddziałówoddziałami [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|cesarskichcesarskimi]] przystąpiła do zdobyciazdobywania dawnej rezydencji królów duńskich, [[Koldynga|Koldyngi]], której bronił niewielki garnizon szwedzki. Czarniecki zaatakował twierdzę przed świtem [[23 grudnia]]. Idący do atakuNacierający żołnierze,korzystającwykorzystali zgęstą gęstejmgłę mgły,i podeszli niepostrzeżenie pod same wały. By uchronić się przed ogniem nieprzyjaciela, wszyscy nieśli ze sobą pęki słomy. Gdy żołnierze zaczęli się wspinać,jedenna z wartownikówumocnienia, dostrzegł wdrapującychich sięjeden naz umocnienia Polakówwartowników i wszczął alarm. Szwedzi natychmiast ruszyli do walki i odparli szturm.
SzwedziObrońcy odparlitwierdzy takżeodrzucili też kolejny atak, a gdy Czarniecki zaproponował, by kapitulacjęskapitulowali, stanowczo ją odrzuciliodmówili. Trzeci szturm, przeprowadzony [[25 grudnia]], okazał się jednak udany i Polacy dostali się do zamku. Doszło do walki w komnatach i na dziedzińcu zamkowym. Gdy jeden z dragonów trafił do prochowni i podpalił amunicję, doszło do potężnej eksplozji i część zamku wraz uległa zniszczeniu – wyeliminowani z broniącymiwalki sięzostali Szwedamitakże uległabroniący zniszczeniutej części zamku żołnierze szwedzcy. Wkrótce opór zanikł i Koldynga została zdobyta.
Szwedzi próbowali jeszcze odzyskać miasto, jednak ich desant na Półwyspie Jutlandzkim odparły wojska Czarnieckiego.▼
▲Szwedzi próbowali jeszcze odzyskać miasto, jednak wojska Czarnieckiego odparły ich desant na PółwyspiePółwysep Jutlandzkim odparły wojska CzarnieckiegoJutlandzki.
Po zdobyciu Koldyngi wojska polskie rozłożyły się na leże zimowe.
