Iwan Biessonow: Różnice pomiędzy wersjami

Ukończył 4-klasową szkołę w Permie. W lutym [[1920]] r. wstąpił do armii bolszewickiej. Doszedł do funkcji zastępcy szefa sztabu jednego z pułków kawalerii. Od [[1934]] r. służył w wojskach NKWD na różnych stanowiskach dowódczych. Jego kariera wojskowa, której szczyt przypadł na okres wielkiego terroru lat [[1937]]-[[1938]], przebiegała pod znakiem pełnego zaangażowania w stalinowskie czystki. W tym okresie sprawował on funkcję dowódcy Zabajkalskiego Okręgu Pogranicznego NKWD, zastępcy gen. [[Iwan Maslennikow|Iwana I. Maslennikowa]], a następnie szefa oddziału wojennego przygotowania w sztabie pogranicznych i wewnętrznych wojsk NKWD. W [[1940]] r. popadł w niełaskę [[Ławrientij Beria|Ławrientija P. Berii]], szefa NKWD, ale udało mu się uniknąć śmierci. Został jednak przeniesiony do Armii Czerwonej, w której w momencie najazdu [[III Rzesza|Niemiec]] na ZSRR 22 czerwca [[1941]] r. dowodził 102 Dywizją Strzelecką. 26 sierpnia dostał się do niewoli niemieckiej w rejonie [[Homel|Homla]] i został osadzony w [[oflag|oflagu]] w [[Hammelsburg|Hammelsburgu]]. Wiosną [[1942]] r. założył tam efemeryczne ugrupowanie polityczne pod nazwą Rosyjska Narodowa Partia Reformistów, które jesienią tego roku powołało [[antykomunizm|antykomunistyczną]] organizację Polityczne Centrum Walki z Bolszewizmem, na czele której stanął. Opracował następnie wraz z b. generałem Armii Czerwonej [[Michaił Meandrow|Michaiłem A. Meandrowem]] plan tzw. [[Desant na GUŁAG|desantu na GUŁAG]], który przewidywał dywersyjny atak sił niemieckich na tyły wojsk sowieckich w rejon istnienia wielu sowieckich [[łagier|łagrów]] w ramach [[Gułag|GUŁAGU]]. W tym celu sformował brygadę złożoną z jeńców wojennych. Ostatecznie plan nie został jednak zrealizowany. W późniejszym okresie [[Gestapo]] zlikwidowało RNPR i Polityczne Centrum Walki z Bolszewizmem, a I. G. Biessonowa przeniesłoprzeniosło do specjalnego oddziału obozu koncentracyjnego w [[Sachsenhausen]]. W pierwszych dniach maja [[1945]] r. został uwolniony przez Armię Czerwoną. W grudniu tego roku został aresztowany. Po procesie został skazany na karę śmierci, którą wykonano przez rozstrzelanie 19 kwietnia 1950 r.