Terytorium powiernicze ONZ: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
LiveRC: Anulowanie modyfikacji użytkownika 62.179.51.74; cofnięcie do wersji autora S99 ; nie niszcz kategorii i interwiki |
Terytoria powiernicze ONZ |
||
Linia 8:
Ostatnim terytorium powierniczym było [[Palau]], które uzyskało samodzielność w październiku [[1994]] r. W związku z tym istnienie Rady Powierniczej jako organu ONZ stało się zbędne. Członkowie ONZ nie zdecydowali jednak o jej zniesieniu, gdyż wiązało się to z rewizją Karty Narodów Zjednoczonych, do czego nie było pełnego przekonania.
Terytorium powiernicze ONZ - terytorium niesamodzielne zarządzane przez państwo lub kilka państw, zgodnie z systemem powierniczym ONZ - na podstawie Karty Narodów Zjednoczonych oraz umów powierniczych. Nadzór nad powiernictwem sprawowało Zgromadzenie Ogólne ONZ i Rada Powiernicza ONZ.
System powierniczy ONZ zastąpił istniejący przed drugą wojną system mandatowy Ligi Narodów. Karta Narodów Zjednoczonych przewidywała, że systemowi powierniczemu podlegają następujące terytoria (początkowo 11):
terytoria mandatowe, które nie uzyskały niepodległości
obszary odłączone od państw nieprzyjacielskich po II wojnie światowej
obszary oddane dobrowolnie pod powiernictwo (nie było takiego wypadku)
Terytorialny zakres systemu powierniczego kształtował się w latach 1946-1950. Znalazło się w nim 11 terytoriów zależnych. Dziesięć z nich miało status mandatów międzynarodowych, jedno było terytorium zależnym oderwanym od państwa nieprzyjacielskiego. 13 grudnia 1946 zostały zatwierdzone układy powiernicze dla ośmiu terytoriów:
- Rawanda- Urudni(państwo administrujące- Belgia)
- Tanganika (państwo administujące Wielka Brytania)
- Kamerun Francuski
- Togo Francuskie
- Kamerun Brytujski
- Togo Brytyjskie
- Nowa Gwinea (państwo administujące Australia)
- Samoa Zachodnie (-ll- Nowa Zelandia)
Dziewiątym terytorium włączonym do systemu powierniczego były Wyspy Marshalla, Mariany i Karoliny. Wyspy te były pierwszym i jedynym terytorium o charakterze strategicznym. Administracją tych terytoriów zajęło się USA. Dziesiątym terytorium zostało Nauru, władzę zarządzającą sprawowały trzy państwa: Australia, Nowa Zelandia i Wielka Brytania. Jedenastym terytorium należącym do kategorii drugiej (obszary odłączone od państw nieprzyjacielskich po II wojnie światowej) było Somali Włoskie. Sprawowanie władzy administracyjnej powierzono Włochom.
Cele międzynarodowego systemu powierniczego:
- umacnianie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa
- popieranie postępu ludności terytoriów powierniczych w dziedzinie politycznej, gospodarczej, społecznej i oświatowej
- popieranie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich
Największa dynamika likwidacji tego systemu przypada na lata 1960-1962.Ostatnim terytorium powierniczym było Palau, które uzyskało samodzielność w październiku 1994 r. W związku z tym istnienie Rady Powierniczej jako organu ONZ stało się zbędne. Członkowie ONZ nie zdecydowali jednak o jej zniesieniu, gdyż wiązało się to z rewizją Karty Narodów Zjednoczonych, do czego nie było pełnego przekonania.
| |||