Kościół Mar Thoma: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dod. odp. kat. popr. linków |
popr. linku |
||
Linia 3:
[[Kościół (organizacja)|Kościół]] Mar Thoma jest [[Kościoły orientalne|orientalnym Kościołem]] [[Indie|indyjskim]], który swego czasu zreformował się na wzór [[Anglikanizm|Kościoła anglikańskiego,]] co było wynikiem wpływu [[Misjonarz|misjonarzy]] anglikańskich na indyjskich chrześcijan św. Tomasza w [[XVIII]] wieku. Historia tego Kościoła zaczęła się w tym samym czasie, co historia [[Ortodoksyjny Kościół Malankaru|Ortodoksyjnego Kościoła Malankaru.]] Do przybycia [[Portugalia|Portugalczyków]] do Indii w [[XV]] wieku, chrześcijanie św. Tomasza stanowili jeden Kościół, który był monolitem – nie powstawały w jego łonie [[Schizma|schizmy]] i [[Herezja|herezje]]. Dopiero wysiłki ze strony misjonarzy europejskich pragnących za wszelką cenę Kościół indyjski [[Latynizacja|zlatynizować,]] doprowadziły do pierwszych pęknięć, a potem niesnasek, kłótni, podziałów.
Po wypowiedzeniu posłuszeństwa [[Papież|papieżowi]] w roku [[1653]], wbrew oczekiwaniom większości świeckich i [[Kler|duchowieństwa,]] jedność między chrześcijanami [[Tomasz Apostoł|św. Tomasza]] nie została zachowana. Mniejszość zdecydowała się mimo wszystko pozostać wierna [[Rzym|Rzymowi]], nawet i za cenę utraty własnej tożsamości, większość – nie godząc się na na dalszą zależność od Rzymu, a nie mając innego wyjścia – poddała się zwierzchności jakobickiego [[
Wiek [[XVIII]] przyniósł kolejne podziały. Otóż jedna z grup indyjskich chrześcijan, zwana Puthencoor pod wpływem misjonarzy anglikańskich, weszła w ścisły kontakt z ich Kościołem. Miało to miejsce za pontyfikatu [[Mar Thoma VI]], znanego także jako Dionysius I ([[1765]]–[[1808]]). Angielscy misjonarze, i finansowo, i politycznie wspierani przez swój rząd, czynnie włączyli się w życie chrześcijan indyjskich, pomagając m.in. Ittoopowi Rambanowi założyć [[Seminarium duchowne|seminarium duchowne]] w [[Kottayam]] w roku [[1813]]. Takie działania przekonywały [[Indusi|Hindusów]] do anglikanów.
W roku [[1816]] pierwsza stała misja anglikańska rozpoczęła swoją pracę w [[Kerala (stan w Indiach|Kerali]]. Część chrześcijan indyjskich, która dostała się pod wpływy anglikanów zaczęła propagować reformę Kościoła w duchu protestanckim. Liderami tej grupy stało się dwóch profesorów indyjskiego Seminarium Duchownego w Kottajama, księża Palakunnat Abraham Malpan i Kaitajil Giwargez Malpan. Związki między jakobitami, a anglikanami stawały się coraz ściślejsze. Wszakże na [[Synod|synodzie]] Kościoła jakobickiego, który się odbył w roku [[1836]], podjęto uchwałę o zerwaniu wszelkiej łączności z Kościołem anglikańskim. Tyle, że Abraham Malapan i jego zwolennicy nie chcieli poddać się uchwałom synodalnym i nie zamierzali zaprzestać rozpoczętych reform. Za brak subordynacji, zostali oni w roku [[1837]] [[Ekskomunika|ekskomunikowaniu]] przez Dionizosa IV.
| |||