Luigj Gurakuqi: Różnice pomiędzy wersjami

Pochodził z rodziny kupieckiej. Uczył się w kolegium [[Jezuici|jezuickim]] w [[Szkodra|Szkodrze]], a następnie w [[Kalabria|Kalabrii]]. Tam też poznał albańskich działaczy narodowych, w tym [[Jeronim De Rada|Jeronima de Radę]]. Studia wyższe medyczne ukończył w 1906 r. w [[Neapol]]u. Tam też pisał swoje pierwsze dzieła poświęcone [[język albański|językowi albańskiemu]], w tym słownik francusko-albański. W listopadzie 1908 wziął udział w kongresie [[Bitola|bitolskim]], poświęconym opracowaniu jednolitego alfabetu dla języka albańskiego. W 1911 udał sie podróż do Włoch, [[Rumunia|Rumunii]] i do [[Stambuł]]u, aby propagować ideę powstania antyosmańskiego. W 1912 r. wraz z Ismailem Qemalem udał się w podróż z [[Triest]]u do Albanii, gdzie została ogłoszona Deklaracja Niepodległości. W rządzie Qemala objął urząd ministra edukacji. Jako jeden z najbardziej zaufanych ludzi Qemala zaangażował się w działania na rzecz pozyskania poparcia klanów z północnej części kraju dla rządu we [[Vlora|Vlorze]]. W okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] działał w klubie ''Lidhja Kombetare'' (Liga Narodowa).

W 1918 roku w nowym rządzie pro-włoskim, powstałym w Durres[[Durrës]] objął ponownie stanowisko ministra edukacji. W latach 1921-1924 był deputowanym ze Szkodry do parlamentu albańskiego. Współpracował blisko z [[Fan Noli|Fanem Noli]], był także jednym z organizatorów przewrotu w 1924 r. Po upadku Fana Nolego wyemigrował do [[Włochy|Włoch]]. Został zastrzelony w kawiarni w [[Bari]].