Wersja z 15:02, 6 lut 2008 edytuj Astromp (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 22 718 edycji →‎Kariera kosmonauty i służba w Centrum Przygotowań Kosmonautów: poprawa linków ← poprzednia edycja		Wersja z 02:43, 29 lut 2008 edytuj anuluj edycję MastiBot (dyskusja \| edycje) Boty 3 419 244 edycje m robot dodaje: ro:Iuri Romanenko; zmiany kosmetyczne następna edycja →
Linia 5: * [[1961]]–[[1962]] – ukończył szkołę średnią w [[Kaliningrad]]zie. Później był m.in. ślusarzem w jednej z fabryk. * [[1966]]–[[1970]] – został absolwentem Wyższej Wojskowej Szkoły Lotniczej w [[Czernihów\|Czernihowie]]. Przez następne cztery lata był instruktorem w 702 szkolnym pułku lotniczym. * [[1981]] – w systemie zaocznym ukończył Wojskową Akademię Lotniczą im. [[Jurij Gagarin\|J. Gagarina]]. * [[1995]] – [[2 października]], z uwagi na osiągnięty wiek, rozkazem Ministra Obrony Federacji Rosyjskiej został przeniesiony do rezerwy. Linia 13: * [[1972]] – zakończył podstawowe przeszkolenie, po którym został skierowany do programu [[Spiral]]. Z końcem roku przeniesiono go do programu [[Sojuz-Apollo\|ASTP]]. * [[1973]]-[[1975]] – w maju [[1973]] został dowódcą jednej z załóg dublerów przygotowywanych w ramach wspomnianego projektu. Inżynierem pokładowym w tej załodze był [[Aleksandr Iwanczenkow]]. Po raz pierwszy w historii radzieckich lotów załogowych zostały wówczas opublikowane składy wszystkich 4 załóg przygotowywanych do tej misji, w tym nazwiska kosmonautów, którzy jeszcze nigdy nie byli w kosmosie. W grudniu [[1974]] podczas startu [[Sojuz 16\|Sojuza 16]] dowodził drugą załoga dublerów. Również podczas startu do wspólnego radziecko-amerykańskiego lotu załogowego załoga Romanienki była jedną z załóg rezerwowych. Jesienią [[1975]] Romanienko i Iwanczenkow rozpoczęli przygotowania do lotu na pokład stacji orbitalnej [[Salut]]. * [[1976]]–[[1979]] - w październiku [[1977]], podczas startu [[Sojuz 25\|Sojuza 25]] do pierwszej długotrwałej załogowej wyprawy, obaj byli w załodze rezerwowej. Kosmonautom z Sojuza 25 nie udało się prawidłowo połączyć ze stacja orbitalną [[Salut 6]] i musieli przedwcześnie powrócić na Ziemię. Niepowodzenie to spowodowało, że podjęto decyzję o przeformowaniu załóg, które już wcześniej trenowały do planowanych misji. Postanowiono, że w każdej załodze musi być kosmonauta, który już przebywał w kosmosie. W ten sposób Jurij Romanienko oraz jego nowy inżynier pokładowy – [[Gieorgij Grieczko]] jesienią [[1977]] rozpoczęli szkolenie w załodze podstawowej pierwszej stałej ekspedycji na Saluta 6. [[10 grudnia]] [[1977]] bez przeszkód wystartowali w kosmos na pokładzie [[Sojuz 26\|Sojuza 26]]. Na pokładzie Saluta 6 przebywali do [[16 marca]] [[1978]]. Pod koniec [[1978]] został wyznaczony do załogi rezerwowej [[Sojuz 33\|Sojuza 33]] – misji radziecko-bułgarskiej realizowanej w ramach programu [[Interkosmos]] (lot ten doszedł do skutku w kwietniu [[1979]]). Jego partnerem był bułgarski kosmonauta [[Aleksandr Panajotow Aleksandrow\|Aleksandr Aleksandrow]]. * [[1980]] – we wrześniu na pokładzie statku kosmicznego [[Sojuz 38]] Romanienko uczestniczył w swoim drugim locie kosmicznym. Był to również lot w ramach programu [[Interkosmos]]. Na orbicie towarzyszył mu kubański kosmonauta [[Arnaldo Tamayo Méndez]]. * [[1981]] – w maju był dublerem dowódcy statku [[Sojuz 40]]. Funkcję kosmonauty-badacza pełnił wówczas rumuński kosmonauta [[Dumitru Dediu]]. * [[1984]]-[[1987]] – we wrześniu [[1984]] trafił do grupy kosmonautów przygotowujących się do lotu na stację orbitalną nowej generacji o nazwie [[Mir (stacja orbitalna)\|Mir]]. Rok później został dowódcą załogi rezerwowej drugiej stałej wyprawy na Mira. Początkowo w załodze Romanienki rolę inżyniera pokładowego pełnił [[Musa Manarow]] ale później zastąpił go [[Aleksandr Ławiejkin]]. W styczniu [[1987]], gdy obie załogi [[Sojuz TM-2\|Sojuza TM-2]] były już na kosmodromie [[Bajkonur]], choroba [[Aleksandr Sieriebrow\|Aleksandra Sieriebrowa]] z załogi podstawowej spowodowała, że do udziału w locie kosmicznym wyznaczono dublerów. Romanienko i Ławiejkin wystartowali w kosmos [[5 lutego]] [[1987]]. Lot, rekordowy jak na tamte czasy, zakończył się [[29 grudnia]] [[1987]]. * [[1988]]–[[1995]] - [[11 października]] [[1988]] opuścił oddział kosmonautów w związku z mianowaniem na stanowisko naczelnika jednego z ogniw Centrum Przygotowań Kosmonautów. Wspomnianą funkcję pełnił do [[2 października]] [[1995]] tj. do momentu opuszczenia armii i przejścia do rezerwy. == Po opuszczeniu oddziału kosmonautów == Po opuszczeniu korpusu kosmonautów pracował w zamkniętej spółce akcyjnej „Grupa Stilteks”. Linia 27: * „[[Sojuz 26]]” Swój pierwszy lot kosmiczny Jurij Romanienko rozpoczął [[10 grudnia]] [[1977]] na pokładzie [[Sojuz 26\|Sojuza 26]]. Był dowódcą misji i razem z inżynierem pokładowym [[Gieorgij Grieczko\|Gieorgijem Grieczko]] stanowili pierwszą stałą załogę stacji orbitalnej nowej generacji - [[Saluta 6]]. W odróżnieniu do poprzedniej ekspedycji [[Sojuz 25\|Sojuza 25]] tym razem kosmonauci pomyślnie przycumowali do [[Salut]]a i mogli przejść na jego pokład. [[20 grudnia]] [[1977]] obaj wyszli na zewnątrz stacji orbitalnej. Przeprowadzili inspekcję węzła cumowniczego, do którego nie mógł przycumować [[Sojuz 25]]. Nie wykazała ona uszkodzeń, co umożliwiło w styczniu [[1978]] przyłączenie do Saluta 6 drugiego statku załogowego – [[Sojuz 27]]. Przez 5 dni razem ze stałą załogą stacji pracowali na niej również [[Władimir Dżanibekow]] oraz [[Oleg Makarow]]. [[22 stycznia]] [[1978]] do zespołu orbitalnego Salut 6 – Sojuz 27 przycumował pierwszy statek transportowy [[Progress (statek kosmiczny)\|Progress]] 1. Na jego pokładzie znajdowały się zapasy żywności oraz zaopatrzenie dla stacji. Na początku marca 1978 na pokładzie [[Sojuz 28\|Sojuza 28]] przybyła pierwsza międzynarodowa załoga – [[Aleksiej Gubariew]] i [[Vladimir Remek]] ([[Czechosłowacja]]). [[16 marca]] [[1978]] po ponad 96 dniach, na pokładzie [[Sojuz 27\|Sojuza 27]], kosmonauci szczęśliwie powrócili na Ziemię ustanawiając nowy rekord pobytu człowieka w przestrzeni kosmicznej. * „[[Sojuz 38]]” Podczas swojej drugiej kosmicznej misji Jurij Romanienko dowodził statkiem [[Sojuz 38]]. Był to kolejny lot realizowany w ramach programu [[Interkosmos]]. W locie wziął udział także kubański kosmonauta [[Arnaldo Tamayo Méndez]]. [[18 września]] [[1980]] wystartowali kierunku stacji orbitalnej [[Salut 6]]. Dzień później po pomyślnym dokowaniu przeszli na jej pokład. W tym czasie pracowali tam: [[Leonid Popow]] i [[Walerij Riumin]]. Podczas wspólnych prac kosmonauci przeprowadzili około 20 eksperymentów, głównie o charakterze medyczno-biologicznym. Powrót załogi z orbity nastąpił [[26 września]] [[1980]]. Kapsuła [[Sojuz 38\|Sojuza-38]] osiadła w odległości około 175 kilometrów od [[Dżezkazgan]]u. * ”[[Sojuz TM-2]]” Trzeci i zarazem najdłuższy lot Jurij Romanienko rozpoczął [[5 lutego]] [[1987]]. Razem z inżynierem pokładowym [[Aleksandr Ławiejkin\|Aleksandrem Ławiejkinem]] krótko przed startem zastąpili załogę, która była pierwotnie wyznaczona do tego lotu . Po dwóch dniach od startu kosmonauci przycumowali [[Sojuz TM-2\|Sojuza TM-2]] do stacji orbitalnej [[Mir (stacja orbitalna)\|Mir]]. Byli drugą stałą załogą jaka pracowała na jej pokładzie. W kwietniu [[1987]] do zespołu orbitalnego przyłączono astrofizyczny moduł Kwant. [[11 kwietnia]] Romanienko i Ławiejkin przez blisko 4 godziny pracowali poza stacją. W tym czasie usunęli przedmiot jaki znalazł się pomiędzy Mirem a nowym modułem. Dzięki tej operacji mogło dojść do hermetycznego połączenie obu obiektów i rozbudowy kompleksu orbitalnego. Później obaj jeszcze dwukrotnie wychodzili w otwarty kosmos. [[12 czerwca]] na blisko 2 godziny i [[16 czerwca]] na ponad 3 godziny. W lipcu [[1987]] dotarła do nich radziecko-syryjska załoga: [[Aleksandr Wiktorenko]], [[Aleksandr Aleksandrow]] i obywatel [[Syria\|Syrii]] [[Muhammed Fares]]. Po wykonaniu programu lotu na Ziemię oprócz Wiktorenki i Farisa powrócił również [[Aleksandr Ławiejkin]], u którego wykryto nieprawidłowości w pracy serca. Na stacji do końca misji pozostał natomiast [[Aleksandr Aleksandrow]]. Pod koniec grudnia do stacji na pokładzie [[Sojuz TM-4\|Sojuza TM-4]] przybyli zmiennicy: [[Władimir Titow]] i [[Musa Manarow]]. Towarzyszył im [[Anatolij Lewczenko]] – kosmonauta przygotowujacy się wtedy do lotów na radzieckim wahadłowcu typu [[Buran (wahadłowiec)\|Buran]]. [[29 grudnia]] [[1987]] Romanienko, Aleksandrow i Lewczenko powrócili na Ziemię. Ponad 326 dni spędzonych przez Romanienkę na orbicie było rekordem, który poprawiła rok później ekipa [[Sojuz TM-4\|Sojuza TM-4]]. == Nagrody i odznaczenia == * dwukrotnie tytuł [[Bohater Związku Radzieckiego\|Bohatera Związku Radzieckiego]] i medal „[[Złota Gwiazda\|Złotej Gwiazdy]]” ([[1978]] i [[1980]]), Linia 91: \|} == Zobacz też == * [[Alfabetyczna lista astronautów i kosmonautów]] * [[Grupy i oddziały astronautów]] == Zobacz w sieci == * [http://www.spacefacts.de/bios/cosmonauts/english/romanenko_yuri.htm spacefacts.de] {{lang\|en}} Linia 108: [[fr:Yuri Romanenko]] [[pt:Yuri Romanenko]] [[ro:Iuri Romanenko]] [[ru:Романенко, Юрий Викторович]] [[sk:Jurij Viktorovič Romanenko]]

Jurij Romanienko: Różnice pomiędzy wersjami