Przesiedleniec: Różnice pomiędzy wersjami

'''Przesiedleniec''' (dt. ''Aussiedler''), potocznie zwany też '''wypędzony''' (dt. ''Vertriebene'') – według [[Niemcy|niemieckiego]] [[prawo|prawa]] przesiedleńczego (''Bundesvertriebenengesetz'') to osoba należąca do [[Mniejszość niemiecka|mniejszości niemieckiej]], przybyła z zagranicy na [[pobyt stały]] do Niemiec. Od 1 stycznia 1993 zwana oficjalnie ''Spätaussiedler'' (późny przesiedleniec). W latach [[1949]] - [[1969]] sprawami przesiedleńców zajmowało się specjalne [[Ministerstwo ds. Wypędzonych, Uciekinierów i Poszkodowanych Przez Wojnę]].

Pierwsza regulacja prawna dotycząca statusu osób przesiedlonych do Niemiec pochodziła z 19 maja 1953. Z uzyskaniem statusu „przesiedleńca” wiązały się np. prawo do odszkodowania za pozostawione mienie i przywileje [[podatek|podatkowe]]. Przepisy prawne w tym zakresie zmieniały się od ich powstania wielokrotnie, np. ostatnie zmiany z 1990 i 1997 roku dotyczyły procedury uzyskania status przesiedleńca, tzn. status ten mogą uzyskać jedynie osoby przybyłe do Niemiec po sprawdzeniu ich pochodzenia i wydaniu przez niemieckie placówki dyplomatyczne za granicą stosownego zaświadczenia (Aufnahmebescheid). Dodatkowo od 1997 r. sprawdzana jest znajomość języka niemieckiego.

 

 

Pierwsi przesiedleńcy pochodzili przeważnie z terenów utraconych przez Niemcy po II wojnie światowej i innych obszarów Europy wschodniej i południowo wschodniej (jak np. [[Kraj Sudecki]], [[Siedmiogród]] itd.) i do początku lat 1990. stanowili oni większość tej grupy migracyjnej. Od lat 1990., gros przesiedleńców przybywa do Niemiec z krajów byłego [[ZSRR]].

 

* [http://www.bva.bund.de/cln_047/nn_538526/DE/Aufgaben/Abt__III/Spaetaussiedler/spaetaussiedler-node.html__nnn=true Bundesverwaltungsamt: procedura przyznawania statusu przesiedleńca z oficjalnej strony rządowej] (niem)

 

[[ru:Немецкие переселенцы]]