Béla Hajts: Różnice pomiędzy wersjami

Ze szczególnym upodobaniem poświęcił się Béla Hajts poznawaniu i uprzystępnianiu sąsiadującej ze Spiską Nową Wsią północnej części [[Kras Spisko-Gemerski|Krasu Spisko-Gemerskiego]] (zwanej Górami Straceńskimi), która była wówczas jeszcze zupełnie nieodwiedzana przez turystów i nie nosiła jeszcze nazwy „Słowacki Raj”. Przedsiębrał pionierskie wyprawy w głąb ''roklin'' - słynnych dziś wąwozów, stanowiących największą atrakcję turystyczną Słowackiego Raju. M. in. 15 sierpnia [[1899]] r. przeszedł jako pierwszy wąwóz ''Malý Sokol''. W [[1906]] r. dokonał pierwszego udanego spływu (na tratwie!) [[Przełom Hornadu|Przełomem Hornadu]]. Był twórcą (wyznakowanego dziś żółtym kolorem) szlaku wiodącego wzdłuż Przełomu Hornadu grzbietem tzw. Pasma Brzeżnego (słow. ''Okrajove pásmo''). W górach spędzał większość swego wolnego czasu: malował znaki, poprawiał ścieżki turystyczne, usuwając z nich kamienie i wykroty, budował pierwsze sztuczne ułatwienia (mostki, drewniane drabinki i poręcze), ustawiał drogowskazy. Był autorem pierwszego szerszego turystycznego opisu tych gór, zamieszczonego w "Jahrbuch des Karpathenvereines" nr 49-51 (Kieżmark 1924-25). W wielu wycieczkach towarzyszyli mu brat Ľudovit oraz ich żony, w innych – znani węgierscy przyrodnicy: [[Martin Róth]] i [[Nándor Filarszky]]. Jako nauczyciel prowadził w te góry swoich uczniów, z których wielu stało się później aktywnymi działaczami turystycznymi. Gromadził literaturę turystyczną, mapy i fotografie.

 

 

Trwałą pamiątką po Béli Hajtsie jest wprowadzona przez niego nazwa „Słowacki Raj” dla oznaczenia najpiękniejszej części Krasu Spisko-Gemerskiego (Gór Straceńskich), znana dziś wśród turystów górskich w całej Europie. W druku nowa nazwa pojawiła się po raz pierwszy w pierwszym roczniku „[[Krásy Slovenska|Krás Slovenska]]” (nr. 2-3 z r. 1921), w artykule, którego autorem był [[Gusto Nedobrý]].