Wersja z 00:42, 25 kwi 2008 edytuj Mareklug (dyskusja \| edycje) 18 075 edycji →‎Albumy: ort.: Wimme Saari (nadal czerwony link) ← poprzednia edycja		Wersja z 15:40, 30 kwi 2008 edytuj anuluj edycję Byczek1 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 7748 edycji drobne merytoryczne, ort następna edycja →
Linia 36: == Rys muzyczny == Dyskografia tego kompozytora i producenta odzwierciedla ogromny kosmopolityzm w podejmowaniu prac muzycznych ~~na współ~~wespół z muzykami reprezentującymi wielorakie środowiska muzyczne i tradycje narodowe, przy użyciu nowoczesnej techniki nagrywania, jak i różnorodnych treści dźwiękowych, przeważnie jako reinterpretacji tradycyjnego repertuaru pochodzącego z różnych zakątków świata. ~~Natchnięty~~Natchniony albumem [[Peter Gabriel\|Petera Gabriela]] ''[[Passion (album Petera Gabriela)\|Passion]]'' (muzyka z filmu ''[[Ostatnie kuszenie Chrystusa]]'' reżyserii [[Martin Scorsese\|Martina Scorsese]]), Zazou opracował swe własne zestawienie muzycznych przeciwieństw (tradycyjnych i nowoczesnych, akustycznych i elektronicznych) na płycie pt. ''Les Nouvelles Polyphonies Corses''. Hector Zazou uważa swoją pracę w latach 80. jako swoiste czeladnictwo w studiu muzycznym. Przykładowo, jego album ''Reivax au Bongo'' z [[1986]] zawiera eksperyment ze śpiewem muzyki poważnej wykonanym przy elektronicznej oprawie instrumentalnej. Za to, ''Géologies'', jego album wydany w [[1989]], połączył kwartet smyczkowy z muzyką elektroniczną. Linia 42: Jego płyty pochodzące z lat 90. i później, wydane pod własnym imieniem i nazwiskiem, to przeważnie [[album koncepcyjny\|albumy koncepcyjne]] oparte na motywach literackich czy folklorystycznych o określonej tematyce. Każde z tych zestawień to istna parada muzyków reprezentujących [[muzyka pop\|pop]], [[folk]], [[world music]], [[muzyka awangardowa\|muzykę awangardową]] i [[muzyka poważna\|europejską muzykę poważną]]. Jego album z [[1992]] pt. ''Sahara Blue'' oparty był na pomyśle [[Jacques Pasquier\|~~Jacquesa~~Jacques'a Pasquiera]] o uczczeniu setnej rocznicy śmierci poety [[Arthur Rimbaud\|Arthura Rimbauda]] przez oprawę jego poezji w nowej muzyce Hectora Zazou. Toteż album zawiera recytacje typu ''spoken word'' w wykonaniu [[Gérard Depardieu\|Gérarda Depardieu]], i muzykę [[Brendan Perry\|Brendana Perry'ego]] i [[Lisa Gerrard\|Lisy Gerrard]] – członków zespołu [[Dead Can Dance]], jak i [[Tim Simenon\|Tima Semeona]], oraz [[David Sylvian\|Davida Sylviana]]. Zazou nawet wykorzystał tradycyjną [[Etiopia\|etiopską]] pieśń ludową. W [[1994]] wydał z kolei album pt. ''[[Chansons des mers froides]]'' (zatytułowanego dosłownie ''Songs from the Cold Seas'' dla potrzeb rynku anglojęzycznego, a co po polsku można ująć jako ''Pieśni z zimnych mórz''). Album ten zawiera tradycyjne pieśni i piosenki ludowe z morskimi powiązaniami pochodzące z krajów północy, w tym [[Kanada\|Kanady]], [[Finlandia\|Finlandii]], [[Islandia\|Isandii]] i [[Japonia\|Japonii]]. Nagranie zawiera wykonania przez takich znanych artystów rocku i muzyki pop jak [[Björk]], [[Suzanne Vega]], [[John Cale]], [[Varttina\|Värttina]], [[Issa (piosenkarka)\|Jane Siberry]], czy [[Susan Janet Ballion\|Siouxsie Sioux]], jak i nagrania [[szaman]]icznego skandowania i kołysanek takich ludów jak [[Ajnowie\|Ajnów]], [[Nanajowie\|Nanajnów]], [[Inuici\|Inuitów]] i [[Jakuci\|Jakutów]] w wykonaniu rodowitych śpiewaków. Wśród instrumentalistów udział wzięli Mark Isham, Brendan Perry i [[Balanescu Quartet]]. Zazou wraz z kamerzystą odwiedził [[Alaska\|Alaskę]], Kanadę, [[Grenlandia\|Grenlandię]], Japonię, [[Skandynawia\|Skandynawię]] i [[Syberia\|Syberię]]. Singel "The Long Voyage" stanowił jedyny utwór kompozycji Zazou. A napisał go w podziękowaniu przedsiębiorstwu [[Sony]], z wdzięczności za uzyskanie zupełnej swobody artystycznej w tworzeniu i wdrażaniu swojego planu działania co do tych ''Pieśni''. Singel ten, w wykonaniu Suzanne Vega i Johna Cale, wydano w [[1995]], w zestawieniu z [[remiks]]ami autorstwa producenta muzycznego [[Mad Professor\|Mad Professora]] jak i samego Zazou.

Hector Zazou: Różnice pomiędzy wersjami