Panzerwerk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
GW Ludendorff miala armate przeciwpancerna |
m int., polskie znaki |
||
Linia 33:
'''Panzerwerk''' (''budowla, dzieło pancerne'') - nazwa nadana przez propagandę niemiecką ciężkim schronom bojowym wznoszonym na zachodniej i wschodniej granicy [[III Rzesza|III Rzeszy]].
Nazwa - wraz z jednolitą numeracją wszystkich schronów posiadających odporność od B1 (tabela) wzwyż - została nadana w lecie 1939 roku. Zdaniem badaczy
W praktyce wstrzymanie przez Hitlera rozbudowy najpotężniejszych linii umocnionych, przede wszystkim Frontu Ufortyfikowanego Łuku Odry-Warty ([[Międzyrzecki Rejon Umocniony]]) uniemożliwiło budowę obiektów o odporności wyższej niż B. Przykładowy schron bojowy o odporności B (tzw. B-Werk) posiadał uzbrojenie składające się z:
* 4 karabinów maszynowych, zgrupowanych po 2 w kopułach sześciostrzelnicowych (typ 20P7), umożliwiających ostrzał całej przestrzeni wokół schronu,▼
* granatnika fortecznego typu M19 w kopule pancernej w stropie,▼
* fortecznego miotacza ognia w stropie,▼
* karabinu maszynowego osłaniającego wejście, za płytą pancerną.▼
Istniały bardzo różne konfiguracje uzbrojenia i elementów pancernych
▲* 4 karabinów maszynowych, zgrupowanych po 2 w kopułach sześciostrzelnicowych (typ 20P7), umożliwiających ostrzał całej przestrzeni wokół schronu
▲* granatnika fortecznego typu M19 w kopule pancernej w stropie
▲* fortecznego miotacza ognia w stropie
▲* karabinu maszynowego osłaniającego wejście, za płytą pancerną
Ponadto duża część obiektów tego typu posiadała możliwość rozbudowy o broń przeciwpancerną, czyli armatę kalibru 37 lub 50 mm w wieży bądź kazamacie. W praktyce jednak umocnień nie wyposażono w działa przeciwpancerne (
▲Istniały bardzo różne konfiguracje uzbrojenia i elementów pancernych, zależne od czasu budowy i umiejscowienia danego schronu. Przykładem tego rodzaju schronów (B-Werków) w Polsce mogą być Pz.W. 716 i Pz.W. 721.
▲Ponadto duża część obiektów tego typu posiadała możliwość rozbudowy o broń przeciwpancerną, czyli armatę kalibru 37 lub 50 mm w wieży bądź kazamacie. W praktyce jednak umocnień nie wyposażono w działa przeciwpancerne( jedynie GW Ludendorff posiadała armate przeciwpancerną) .
Wyższym stopniem rozbudowy panzerwerków były obiekty rozproszone, których przykładami mogą być [[Panzerwerk 814|Pz.W. 814 "Moltke"]] i [[Panzerwerk 817|Pz.W. 817 "Roon"]]. Obok głównego obiektu posiadały one tzw. wieże odosobnione, czyli połączone komunikacją podziemną odrębne, mniejsze schrony.
Schrony opisywane jako panzerwerki posiadały od 1 do 4 kondygnacji. Połączone z systemem podziemnym posiadały system koszarowo-magazynowy połączony ze schronem szybem.
Największe planowane obiekty o standardzie "A" miały być realizowane jako kompleks kilku odrębnych, ciężkich schronów, wyposażonych prócz wymienionego już uzbrojenia w artylerię stromotorową (haubice 105 mm). Przykładem takiego obiektu może być najbardziej zaawansowany w budowie A-Werk nr 8 Frontu Ufortyfikowanego Łuku Odry-Warty, położony w
Najwięcej, bo 83 schrony określane jako panzerwerki, zbudowane zostały na Froncie Ufortyfikowanym Łuku Odry-Warty. 53 z nich wyposażone były w kopuły sześciostrzelnicowe. Na [[Wał Zachodni|Wale Zachodnim]] zbudowano 32 schrony tego typu. Propaganda niemiecka określała mianem panzerwerków także schrony o niższym standardzie.
== Linki zewnętrzne ==
* {{lang|de}} http://www.ostwall.info
===Bibliografia===
* [[Janusz Miniewicz|Miniewicz Janusz]], [[Bogusław Perzyk|Perzyk Bogusław]], ''Międzyrzecki Rejon Umocniony 1934-1945'', Warszawa 1993
| |||