Michał I Angelos: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków, drobne merytoryczne |
|||
Linia 1:
'''Michał I Angelos''' – kuzyn cesarzy bizantyjskich [[Izaak II Angelos|Izaaka II]] i [[Aleksy III Angelos|Aleksego III]] Angelosów, po [[IV wyprawa krzyżowa|zdobyciu Konstantynopola]] przez krzyżowców w [[1204]] roku, utworzył jedno z państw powstałych na ziemiach byłego cesarstwa - [[Despotat Epiru]], którym władał w latach [[1205]] - [[1214]].
Po zdobyciu Konstantynopola przez krzyżowców w 1204 roku, wziął udział w następnym roku w wyprawie jednego z wodzów krzyżowców, markiza [[Bonifacy z Monferratu|Bonifacego z Monferratu]], do Tesalii. W trakcie wyprawy zbiegł na ziemie kontrolowane przez Senacherima, który wiosną 1204 roku, wykorzystując zamęt w państwie, przejął władzę nad zarządzanymi przez siebie ziemiami wokół Nikopolis w [[Epir|Epirze]]. Kiedy Senacherim został zamordowany w następnym roku przez skłóconych z nim możnowładców, Michał objął władzę jako zięć dotychczasowego władcy.
Inaczej początki despotatu przedstawia mnich Hiob w spisanym pod koniec XIII wieku „Żywocie świętej Teodory Petrafiliny z Arty”. Według niego Michał został wysłany przez cesarza Aleksego III na Peloponez, w tym czasie będący w rękach łacinników
Utworzone przez Michała I państwo w krótkim czasie objęło tereny położone wokół [[Arta|Arty]] i [[Joanina|Joaniny]] oraz Dyrrachionu, a także [[Etolia|Etolię]] i [[Akarnania|Akarnanię]]. Na stolicę swego państwa Michał I wybrał położoną centralnie Joaninę. Po objęciu władzy starał się wspomóc antyłaciński opór ludności greckiej na Peloponezie. Przekroczył w tym celu Istm Koryncki, został jednak pokonany i zmuszony do odwrotu przez łacinników. Niepowodzeniem zakończyła się również podjęta w 1210 roku wyprawa do [[Tesalia|Tesalii]]. Chcąc skoncentrować uwagę na walce z łacinnikami Michał I zawarł jeszcze w tym samym roku układ z dożą weneckim, Piotrem Ziani, uznając jego zwierzchność, dzięki czemu zapewnił sobie spokój od zachodu. Latem 1212 roku poprowadził wyprawę na wschód, w wyniku której zajął znaczną część Tesalii wraz z Larisą, odcinając Królestwo Tessaloniki od państw łacińskich na południu. Po zwycięstwie w Tesalii, zerwał układ z Wenecją. W trakcie działań zbrojnych odbił z rąk weneckich Dyrrachion i zajął wyspę Korfu.▼
Michał I został zamordowany w albańskim Beracie w 1214 lub 1215 roku, a władzę po nim przejął jego przyrodni brat [[Teodor Dukas Komnen]].▼
==Genealogia==
▲Utworzone przez Michała I państwo w krótkim czasie objęło tereny położone wokół [[Arta|Arty]] i [[Joanina|Joaniny]] oraz Dyrrachionu, a także [[Etolia|Etolię]] i [[Akarnania|Akarnanię]]. Na stolicę swego państwa Michał I wybrał położoną centralnie Joaninę. Po objęciu władzy starał się wspomóc antyłaciński opór ludności greckiej na Peloponezie. Przekroczył w tym celu Istm Koryncki, został jednak pokonany i zmuszony do odwrotu przez łacinników. Niepowodzeniem zakończyła się również podjęta w 1210 roku wyprawa do Tesalii. Chcąc skoncentrować uwagę na walce z łacinnikami Michał I zawarł jeszcze w tym samym roku układ z dożą weneckim, Piotrem Ziani, uznając jego zwierzchność, dzięki czemu zapewnił sobie spokój od zachodu. Latem 1212 roku poprowadził wyprawę na wschód, w wyniku której zajął znaczną część Tesalii wraz z Larisą, odcinając Królestwo Tessaloniki od państw łacińskich na południu. Po zwycięstwie w Tesalii, zerwał układ z Wenecją. W trakcie działań zbrojnych odbił z rąk weneckich Dyrrachion i zajął wyspę Korfu.
▲Michał I został zamordowany w albańskim Beracie w 1214 lub 1215 roku, a władzę po nim przejął jego przyrodni brat Teodor Dukas Komnen.
| |||